ﺣﺮﮐﺖ، ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺳﻴﻨﻤﺎﺳﺖ. ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻫﻨﺮﯼ ﺩﻳﻨﺎﻣﻴﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻴﺴﻢ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺧﻄﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﮎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺮﻣﺎﻝ 24 ﻓﺮﻳﻢ (ﻋﮑﺲ) ﺩﺭ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻳﻌﻨﯽ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮﻫﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺟﻬﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭﺑﻴﺎﻭﺭﺩ. ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﻋﻮﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺥ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﯽ ﻫﺎﯼ ﺗﮑﻨﻴﮑﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﺁﻭﺭ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻫﺪﻓﯽ ﭘﺸﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﻳﺪﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﺎﻟﻴﻮﻭﺩ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺍﮐﺸﻦ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺳﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪﻓﺸﺎﻥ ﻣﺮﻋﻮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﺑﺮﺧﯽ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﻫﻢ ﺩﺭﺍﻣﺎﺗﻴﮏ.
ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﻋﻤﺪﻩ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ:
- ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺛﺎﺑﺖ
- ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﻧﺘﻘﺎﻟﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺭﻳﻞ ﻭ ﮐﺮﻳﻦ
- ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖ
- ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺍﭘﺘﻴﮑﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻳﺎ ﺯﻭﻡ
ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ
ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ (Pan): ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ، ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻓﻘﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﭼﭗ ﺣﻮﻝ ﻣﺤﻮﺭ ﺛﺎﺑﺖ ﻳﻌﻨﯽ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ. ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻳﮏ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻳﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﯽ ﺳﻮﮊﻩ ﻳﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﮏ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﺘﺤﺮﮎ (ﻣﺜﻼ ﻳﮏ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻋﺎﺑﺮ ﭘﻴﺎﺩﻩ) ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻴﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻳﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ. ﻣﺜﻼ ﺩﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﺎﯼ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ، ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﭼﻨﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﭼﭗ ﺍﺗﺎﻕ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻭﯼ ﭼﺎﻗﻮﯼ ﺧﻮﻧﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻴﺰ ﺍﺗﺎﻕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻗﻮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﮐﻨﺪ.
ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻴﻠﯽ ﻧﺮﻡ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺷﻼﻗﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﻡ، ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻳﮏ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻳﺎ ﺷﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻳﮏ ﺷﯽ ﻳﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﭘﻦ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺣﺮﮐﺖ، ﺣﺮﮐﺖ ﭘﻦ ﺷﻼﻗﯽ ﻳﺎ ﺳﻮﺋﻴﭻ ﭘﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ (Tilt): ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ، ﺣﺮﮐﺖ ﻋﻤﻮﺩﯼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﻻ ﻳﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻣﺤﻮﺭ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ، ﺗﻴﻠﺖ ﺁﭖ (Tilt up) ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ، ﺗﻴﻠﺖ ﺩﺍﻭﻥ (Tilt Down) ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻳﺎ ﻋﻤﻖ ﻳﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﻳﮏ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﮐﻮﻩ ﻳﺎ ﺩﺭﻩ ﻳﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﺨﺮﺍﺵ ﻳﺎ ﻳﮏ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻟﺠﺜﻪ ﻣﺜﻼ ﻳﮏ ﻓﻴﻞ ﻳﺎ ﻳﮏ ﺩﺍﻳﻨﺎﺳﻮﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺍﺟﺰﺍﺀ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺷﯽ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮐﻠﻴﺖ ﻳﮏ ﺷﯽ ﻭ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﻳﮏ ﺳﻮﮊﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ. ﻣﺜﻼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﺎﯼ ﻳﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ ﺁﭖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ، ﺗﺪﺭﻳﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻓﻀﺎﻳﯽ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻫﻴﻮﻻﺳﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ. ﻳﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯼ ﮐﻠﻮﺯﺁﭖ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﺍﮎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻳﮏ ﺁﻫﻨﮓ ﺗﻨﺪ ﺭﺍﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﻴﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻴﻠﺖ ﺩﺍﻭﻥ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ، ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﺳﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﻠﺞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﺪﺍﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺗﺮﺍﻭﻟﻴﻨﮓ (Travelling): ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻓﻘﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺭﻳﻞ ﺭﺍ ﺗﺮﺍﻭﻟﻴﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺣﺮﮐﺖ ﺗﺮﺍﻭﻟﻴﻨﮓ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﻳﮏ ﺳﻮﮊﻩ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ، ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻠﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮﺍﺭﯼ، ﺩﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﯽ، ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﻟﯽ (Dolly): ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﭼﻬﺎﺭﭼﺮﺧﻪ ﻣﺘﺤﺮﮎ (Dolly) ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺳﻮﮊﻩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﮊﻩ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﻟﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ، ﺩﺍﻟﯽ ﺍﻳﻦ (Dolly In) ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ، ﺩﺍﻟﯽ ﺑﮏ (Dolly Back) ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﻟﯽ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺁﻥ ﻓﺮﺩ ﻭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺧﺸﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻓﻴﻠﻢ «ﺧﺸﺖ ﻭ ﺁﻳﻨﻪ» ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ. ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮﻭﺭﺷﮕﺎﻩ، ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﻟﯽ، ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺯ ﺗﺎﺟﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ، ﺯﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭘﺮﻭﺭﺷﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﻴﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺗﮑﻴﻪ ﺩﺍﺩﻩ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ.
ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﻳﻦ (Crane): ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﻳﻦ، ﺗﺮﮐﻴﺒﯽ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺟﺮﺛﻘﻴﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ۵ ﺗﺎ ۲۰ ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﮐﺮﻳﻦ، ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﻦ، ﺗﻴﻠﺖ، ﺩﺍﻟﯽ ﻭ ﺗﺮﺍﻭﻟﻴﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﮐﺮﺑﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﺮﻳﻦ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺣﻤﺎﺳﯽ ﻭ ﺟﻨﮕﯽ ﻣﺜﻞ ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻴﻦ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﮓ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻔﻴﺪ ﺍﺳﺖ.
ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺎﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻧﻤﺎﯼ ﺁﻏﺎﺯﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ «ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺷﺮ» (Touch of Evil) ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻭﺭﺳﻮﻥ ﻭﻟﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻤﺒﯽ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺎﺳﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﺭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺐ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩﺍ ﺳﻪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ، ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺭﻭﯼ ﮐﺮﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ.
ﻧﻤﺎﯼ ﻫﻠﯽ ﺷﺎﺕ (Heli Shot): ﻧﻤﺎﯼ ﻫﻠﯽ ﺷﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﯽ ﻫﻮﺍﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻳﮏ ﻫﻠﯽ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻳﮏ ﻣﮑﺎﻥ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﯽ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺯﻳﺒﺎﻳﯽ ﻫﺎ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻫﺎﯼ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺳﻴﺎﺭﻩ ﺯﻣﻴﻦ (Planet Earth) ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻫﺎﯼ ﻫﻠﯽ ﺷﺎﺕ ﺍﺳﺖ.
ﻭﻳﺪﻳﻮ: ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯼ ﻫﻠﯽ ﺷﺎﺕ
ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ
ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﺍﻭﻳﻪ ﺩﻳﺪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻓﻴﻠﻢ (ﻧﻤﺎﯼ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ)، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺣﺮﮐﺖ، ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺗﮑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﭘﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎﺷﺪ. ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖ، ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭﻭﯼ ﺳﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺮﻳﻦ ﻭ ﺩﺍﻟﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ، ﺍﺯ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺵــﻭﻟﺪﺭ (Shoulder) ﻳﺎ ﺩﻭﺷﯽ ﺍﺳﺘﻒــﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﺘﻴﺪﯼ ﮐﻢ (Steadicam) ﮐﻪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﺎﻧﻴﺘﻮﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻟﺮﺯﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺗﮑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺪﻥ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺪﻥ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻫﺎﯼ ﻫﻨﺪﯼ ﮐﻢ (ﺧﺎﻧﮕﯽ) ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻫﺎﯼ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
Steadicam
ﺣﺮﮐﺖ ﺍﭘﺘﻴﮑﯽ(ﺯﻭﻡ)
ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪﻥ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﯽ ﻋﺪﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻴﺮﺩ. ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺭﺍ (Zoom In) ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺭﺍ (Zoom Back) ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ.
ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺶ، ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻭ ﺳﻴﻨﻤﺎﮔﺮﺍﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺭ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻓﻴﺰﻳﮑﯽ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ، ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ، ﺗﻨﻮﻉ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻮﻉ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﺯﺍﺭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺣﺮﮐﺖ ﺯﻭﻡ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺯﻭﻡ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ، ﺧﻴﻠﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺩﺍﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻇﺎﻫﺮﯼ، ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
