فیلم همه چیز همه جا به یکباره برنده بهترین فیلم سال شد!!!! کاش کلمات می‌توانستند عمق فاجعه را بیان کنند. فیلمی که تحملش برای نیم ساعت هم سخت است. فیلمی که دوستی در دفاع از آن نوشته بود: برای درک این فیلم باید نظریه جابجایی مکان انیشتین را درک کرد و دوستی دیگر در جواب او نوشته بود: پس بهتر بود آن را در ناسا به نمایش می‌گذاشتند.
قبل از شروع هر چیزی می‌خواهم مقایسه جالبی برایتان انجام دهم تا سطح اسکار امسال را به خوبی درک کنید. آنا دی آرماس برای فیلم بلوند برنده تمشک طلایی شد (بدترین بازیگر سال) و دقیقا برای همان فیلم مزخرف نامزد اسکار شده بود…! همین مقایسه کافی ست تا بدانیم امسال اسکار در چه سطحی بود. البته این نقد تنها شامل آنا دی آرماس نیست و تمامی نامزدها افتضاح بودند به جز بانو کیت بلانشت. کیت بلانشتی که برای بازیگر فوق العاده حرفه ای اش در فیلم تار نامزد شده بود. اما اسکار را چه کسی برد؟ میشل یئو!
خیلی ها مسائل سیاسی را در این انتخاب دخیل میدانند، عده ای می گویند چون رئیس این دوره اسکار چینی بوده است چنین شده است اما من دلیل دیگری دارم. اعضای آکادمی چه کسانی هستند؟ دواین جانسون ها و آنا دی آرماس ها. خب وقتی که به جای هنرمند ها ، سلبریتی ها نطر دهند معلوم است که به جای کیت بلانشت میشل یئو برنده میشود.
اما اسکار داغ و پُر حاشیه امسال برنده شدن براندان فریزر برای فیلم نهنگ بود. اما من اینجا هم نظر با مسعود فراستی می گویم که گریم اسکار را برای فریزر خرید. مگر کاراکتر نهنگ به جز گریم، دوربین از بالا به پایین و ترحم مخاطب چه چیزی داشت؟ البته برنده اسکار مکمل مرد هم فاجعه بود. مرد چینی نا بازیگر که قرار است با خود بگوید آلپاچینو هم یک اسکار دارد من هم.
دگر بیشتر از این نمیخواهم از نامزد های بخش های دیگر برایتان بنویسم تا بیشتر از این حالتان بد نشود. اما میشود گفت که دگر به اسکار امیدی نیست. سال قبل که مثل چاله میدان روی صحنه بساط سیلی و کتک کاری بود، امسال هم که مجری( جیمی کیمل) روی صحنه یک کره خر آورده بود. خلاصه چه اسکار سیاسی باشد چه غیره به نظرم تمام شد روزهایی که میان نامزد ها جو پشی، آلپاچینو، رابرت دنیرو و برد پیت را داشتیم. البته از حق نگذریم فیلم در جبهه غرب خبری نیست فیلم بسیار زیبا و قابل تاملی بود که به تنهایی می‌توانست مقابل بقیه فیلم ها بایستد.
