در دو دهه پنجاه تا هفتاد میلادی و با بسط و توسعۀ نظریۀ فیلم و تثبیت مفهومی با عنوان مطالعات فیلم در دانشکده های سینمایی، نظریه پردازی تحلیل فیلم عمدتاً در اختیار تحلیل‌گران تصویر قرار داشت. نگره‌های ایشان و حتا نظریه مولف عزل نظر از صورت و محتوا مولد نوعی چارچوب کل گرا بود که ادعای جهانشمولی داشت.
لکن هدف این مقاله اثبات این حقیقت است که تصویر (فرم) در والاترین دقایقش درخدمت فیلم همچون یک رسانه داستانگو می‌باشد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهندکه عوامل محدودکننده و نیزجهت دهنده فیلمنامه درفیلمهایی باساختار ارگانیک پویایی آن را تضمین می‌کند و رسوبات تحلیل تصویر و نتایج غیرسینمایی آن قادر به تغییرآن چه سینمای مسلط نامیده می‌شود نگردیده است.
برای دانلود رایگان این مقاله، روی لینک زیر کلیک کنید.
