نقد فیلم Midsommar (میدسامر)

در این نقد و بررسی به سراغ نقد فیلم Midsommar رفته ایم. میدسامر (Midsommar) یک فیلم در ژانر ترسناک به نویسندگی و کارگردانی آری استر است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد. از بازیگران آن می‌توان به فلورنس پیو، جک رینور، ویل پولتر، و ویلیام جکسون هارپر اشاره کرد. این فیلم مورد استقبال منتقدان و مخاطبان قرار گرفت، کارگردانی استر و بازی فلورنس پیو مورد ستایش قرار گرفت.

نقد فیلم Midsommar (میدسامر)

پس از تماشای فیلم «موروثی» (Hereditary)، متوجه شدم که «آری استر» (Ari Aster)، ژانر وحشت را به خوبی می‌شناسد و می‌تواند از دل کلیشه‌های رایج این ژانر، یک اثر ناب و بدیع بسازد. اکنون پس از گذشت تنها یک سال، دومین اثر بلند استر با عنوان «میدسامر» ( که البته یک نوع بازیگوشی در تغییر واژه اصلی انجام داده) در تابستان سال جاری اکران شد و همانند نخستین اثرش، این بار هم مورد توجه منتقدان و اهالی رسانه قرار گرفت. واژه طرفداران را در کنار منتقدان و اهالی رسانه نیاوردم چون‌که بسیاری از طرفداران پروپاقرص ژانر وحشت، چندان با دیدگاه استر ارتباط برقرار نمی‌کنند. میدسامر هم از این قاعده مستثنی نیست و از آن دسته آثاری هم نیست که پس از پایان فیلم، همه مخاطبان با رضایت کامل سالن سینما را ترک کنند. فیلم Midsommar دقیقاً تبدیل به امضای اختصاصی استر در ژانر وحشت شده است.

داستان فیلم Midsommar درباره دختر جوانی به نام «دنی» (Dani) است که در شبی کابوس وار، متوجه می‌شود که تمام اعضای خانواده‌اش کشته‌ شده‌اند. این حادثه، تأثیر بسیار منفی بر روح و روان دنی می‌گذارد. از طرف دیگر، «کریستین» (Christian) – دوست پسر دنی، سعی می‌کند در این وضعیت بحران، همراه دنی باشد. «کریستین» با همراه دوستان خود، در حال انجام تحقیقات بر روی جشن باستانی میان تابستانه‌ای هستند که برنامه‌ریزی کرده اند با همراه دوست سوئدی‌شان، به روستای «هرگا» (Harga) سفر کنند. کریستین برای اینکه دنی را از این وضعیت بحرانی روحی و روانی خارج کند، او را دعوت می‌کند با هم به سوئد بروند. دنی صمیمانه پیشنهاد کریستین قبول می‌کند و راهی سوئد می‌شوند. همه چیز در ابتدا در روستای هرگا طبیعی به نظر می‌رسد اما رفته رفته با حضور و تماشای هر یک از آداب‌ و رسوم های این قبیله، بیش‌ازپیش اوضاع را برای مسافران دشوارتر می‌کند.

فیلم نامه‌ای که استر برای میدسامر به نگارش درآورده است، چیزی تازه و اصیل نیست؛ شخصیت دنی تداعی‌گر شخصیت «مگان» (Megan) در فیلم ترسناک «انقلاب» (Solstice) است (گرچه خود فیلم انقلاب بازسازی یک فیلم دانمارکی با عنوان میدسامر است!). مگان هم همانند دنی پس از خودکشی خواهرش، با مشکلات روحی و روانی شدیدی دست و پنجه نرم می‌کرد و با پیشنهاد دوستانش برای تغییر حال و احوال خود، به سفری تحقیقاتی در مورد یک جشن تابستانی، راهی ناکجاآبادی می‌شوند. اولین جرقه برای رویدادهای عجیب فیلم، به مواد روان‌گردانی بازمی‌گردد که شخصیت‌های اصلی آن را در ابتدای سفر مصرف می‌کنند. معمولاً در فیلم‌های نئو – ترسناک و رازآلود، مواد روان‌گردان، آغازگر تجربه حوادث عجیب و غریب است. کاری که گاسپار نوئه (Gaspar Neo) به نحو دیوانه‌واری در فیلم غیرمتعارف «کلایمکس» (Climax) انجام داد. البته این سؤال هم تا پایان فیلم ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد شود که این مواد روان‌گردان، باعث ایجاد جنون و تصاویر نامتعارف از این مراسم برای شخصیت‌های اصلی فیلم Midsommar شده است.

چیزی که فیلم Midsommar را تازه و بدیع کرده، دیدگاه متفاوت استر از ژانر وحشت است. اگر در موروثی، شب و خانه‌ای ویرانه، محلی برای ترساندن مخاطب بود، در  فیلم میدسامر، روز، مردمان قبیله و عقایدشان، قرار است مخاطب را بترساند. البته باید بگویم که فیلم میدسامر نسبت به موروثی ترسناک نیست، بیشتر استر می‌خواسته مخاطب را به جای ترساندن، با دیدن این تصاویر برنجاند. سقوط انسان‌های کهن سال از صخره‌ای بلند و متلاشی شدن سروکله‌شان، رابطه نامشروع زورکی و خوراندن نوشیدنی‌های عجیب، بیشتر از جنس ترس منزجر و آزاردهنده است. به قول «دیوید ادلستن» (David Adlestion)، منتقد وب‌سایت «ورایتی» (Variety)، میدسامر بیشتر شبیه یک اپرا است تا به تصویر کشیدن تصاویر ترسناک. چیزی که خودم در سکانس‌های پایانی فیلم احساس کردم؛ دیالوگ‌ها کاسته شد، نقش موسیقی پر رنگ‌تر و حتی حرکات بازیگران، کم کم رنگ و بوی یک تئاتر موزیکال با درون‌مایه وحشت به خود گرفت. فیلم در حالی که مخاطب را با گستاخی‌هایش می‌رنجاند، گه گاهی هم در چند لحظه می‌خنداند. شاید بامزه‌ترین لحظه فیلم میدسامر به زمانی بازمی‌گردد که دنی با شرکت در یک بازی مسخره و برنده شدن در آن ، به ملکه جدید قبیله تبدیل می‌شود.

کارگردانی استر در فیلم خوب است  و کار با دوربین را بلد است و می‌داند که چه تصاویری برای توصیف داستانش بگیرد. البته فیلم‌برداری فوق‌العاده «پاول پاگرزلسکی»  (Pawel Pogorzelski) در این امر، کمک بسیاری به استر گرفته است و تصاویر موزون و متعادلی را به تصویر کشیده است.

فیلم Midsommar، بازگو یک جشن باستانی است که بیشتر می‌خواهد مخاطب را با دیدن رسم‌های این جشن، برنجاند تا اینکه بترساند. تصاویری که استر برای فیلمش انتخاب کرده، پرالتهاب و غیرقابل‌پیش‌بینی است. اما همچنان معتقد هستم که میدسامر، دقیقاً آن اثری نیست که تمام طرفداران ژانر وحشت از آن رضایت کامل داشته باشند.

منبع: دنیای بازی

نقد فیلم میدسامر همراه با تحلیل فیلم

فیلم Midsommar محصول مشترک امریکا و سوئد است که توسط Ari Aster نوشته و کارگردانی شده است. Midsommar فیلمی ترسناک با درون مایه های روانشناختی و در عین حال مربوط به مراسمات و آیین های Pagan ئی است که کارگردان به خوبی توانسته از پس تصویر سازی آن بر بیاید.

نمادگرایی

فیلم Midsommar پر است از نمادهای گوناگون که همه حول محور طبیعت می گردند. در واقع با فیلمی نماد گرایانه روبرو هستیم که اگر نتوانید نمادها را شناخته و درست آنها را تفسیر کنید چیزی از فیلم سر در نخواهید آورد، در این صورت فیلم برای شما یک کُمدی وحشت خواهد شد. حال آنکه فیلم به سختی می تواند شما را بترساند و اصلاً برای ترساندن مخاطب ساخته نشده است، البته فیلم دارای اِلمان های وحشت می باشد اما ترکیب نمادگرایی با سینمای وحشت تقریباً فیلمی سوررئال را در ذهن تداعی می کند.

در عین حال کارگردان توانسته به خوبی حس تعلیق را در اثر بگنجاند و هم اینکه با داستانی قابل توجه می تواند شما را تا آخر پای اثر نگه دارد. Ari Aster قبلاً با فیلم Hereditary (نقد فیلم Hereditary را در سایت بخوانید) توانسته بود قابلیت های خود را در ژانر وحشت به نمایش بگذارد اما با فیلم Midsommar عملاً پا به مرز فیلم هایی گذاشته که ترکیبی از Theme های روانشناختی ، مرموز، نمادین که در قالب وحشت به مخاطبین ارائه شده، که اگر به هریک از این اِلمان ها علاقه داشته باشید، فیلم می تواند شما را راضی کند.

سفری به درون طبیعت

داستان فیلم Midsommar درباره Dani است، دختری جوان که ایمیلی عجیب از خواهرش دریافت کرده که او را به شدت دل نگران کرده است. Dani این موضوع را با دوست پسرش Christian در میان میگزارد اما Christian به او می گوید شاید خواهرش خواسته او را اذیت کند و سربه سرش بگذارد. کریستین هنوز نتوانسته موضوعی برای پایان نامه اش پیدا کند. کرسیتین دانشجوی رشته آنتروپولجی یا انسان شناسی است، او و دوست دیگرش جاش که هم رشته اش است هر دو دقدقه ی پایان نامه را دارند. Dani بعداً خبردار می شود که خواهرش با گاز مونواکسید کربن خود و پدر و مادرش را کشته است، این واقعه تاثیری عمیق بر او می گذارد و افسردگی او را تشدید می کند. سپس Dani  متوجه می شود که یکی از دوست های کریستین به نام Pelle که سوئدی است آنها را برای مراسم Midsummer؛ که توسط جامعه ای که او در آنجا بزرگ شده برگزار می شود، دعوت کرده است. Dani هم برخلاف میل دوست پسرش برای از یاد بردن تجربه تلخ خود، عازم سفر سوئد می شود.

تصاویر چه می گویند

فیلم بیشتر به رابطه دنی با کریستین می پردازد، در این باره کارگردان فیلم Ari Aster از دو فیلم ” Scenes From A Marriage ” محصول سال 1973 و فیلم ” Modern Romance ” محصول سال 1981 الهام گرفته است. تمام فیلم در طبیعت و در دل یک جامعه با رسومی خاص و آیین های باستانی رخ می دهد. تقریباً هیچ صحنه تاریکی در فیلم وجود ندارد و از این لحاظ کارگردان فیلم برای ترساندن شما از حس تعلیق استفاده کرده است. نور خورشید و روشنایی تابستان و اینکه در سوئد در فصلی از سال با اینکه شب می شود اما خورشید هنوز در آسمان است، کارگردان توانسته حسی عجیب را در شما بوجود آورد. Ari Aster در هر فیلم توانسته در کارش پیشرفت کند و این بسیار قابل تحسین است. بازیگران فیلم هم به خوبی توانسته اند حس ترس و وحشت و دستپاچگی را به مخاطب نیز منتقل کنند. با اینکه تقریباً همگی تازه کار هستند اما فکر می کنم بتوانند در آینده موفق شوند. موسیقی فیلم اما از نکات جالب فیلم است، بیشتر Theme های به کار رفته بر روی سکانس ها، موزیک فولکلور و به تعبیر دیگر محلی سوئدی است. به جز سکانس های وحشت فیلم که از Theme متفاوت استفاده شده است.

مکاشفه

در این بخش می خواهم درباره صحنه های فیلم که بیشتر قابل تأمل هستند و جای بحث بیشتری دارند، بپردازم. سعی می کنم از بیان صحنه هایی که حاوی اسپویل داستانی هستند، خودداری کنم تا فیلم لوس نشود و بتوانید خودتان هم تفسیری از فیلم داشته باشید.

بیایید کار را با تابلویی شروع کنیم که ابتدای فیلم نمایش داده می شود، این تابلو تقریباً تمام داستان فیلم را نشان می دهد. یا تابلویی که در آپارتمان کریستین است، اثر Mu Pan است که نامش Dionoassholes است که دقیقاً به کاراکتر کریستین و رفتار او در قبال دنی اشاره دارد. تابلوی بعدی هم اثر نقاش سوئدی John Bauer است که خرسی بزرگ را در برابر دختری کوچک که تاجی از گل را بر سر دارد نشان می دهد.

بعداً کریستین تصویری از یک خرس در حال سوختن را در خانه Siv می بیند. Ari Aster و تیم اش تقریباً بسیاری از داستان های فولکلور اسکاندیناوی و آلمانی را مورد بررسی قرار دادند تا بتوانند ارجاعات بسیاری را در هر صحنه به این آثار قدیمی داشته باشند. از رابطه ی دنی و کریستین تا Plot اصلی فیلم و همینطور مرگ کاراکترهای فیلم، به طور مثال سقف محلی که در آنجا می خوابند بازگو کننده یکی از اتفاقات مهم فیلم است. بریدن کف دستان و خودکشی و قربانی انسانی یا حروف کنده کاری شده بروی سنگ ها، همینطور نوع مرگ کاراکترهای فیلم همه و همه الهام گرفته شده از داستان های فولکلور اسکاندیناوی و آلمانی است.

کارگردان فیلم به هر بازیگر نشانی را داده است، مثلاً نشان مخصوص دنی R است که بیانگر Ride و Journey است که کاراکتر او در پیش دارد، همینطور نشان کریستین هم یک فلش است که بیانگر مردانگی است. تمام کاراکتر های فیلم دارای نشانی از این دست هستند که بیانگر درون مایه و ویژگی آنها در داستان فیلم است. مثلاً نشان X در معبد بیانگر هدیه است که با دیدن این صحنه منظور هدیه را می فهمید و من آن را اسپویل نمی کنم. درست است که بیشتر حرکات و تصاویر وحشتناکی که از این جامعه کوچک و منزوی سوئدی سر می زند، تخیلی است. اما مراسمات و آیین هایی که نشان داده می شوند، واقعی هستند.

جشن Midsummer که اواسط ژوئن در اسکاندیناوی گرفته می شود تقریباً در اروپا و جهان شناخته شده است. در واقع جشن Midsummer نوروز Pagan است که با مراسم روز سنت باپتیست مقدس ادغام شده است. در فیلم اشارات بسیاری به سنت باپتیست شده است. Ruben از شخصیت های مرموز فیلم است که مرا یاد Elephant Man دیوید لینچ انداخت، این شخصیت هیچ دیالوگی ندارد و جالبت است بدانید که بزرگان جامعه ی نقاشی های عجیب و غریب او را تفسیر می کنند و در کتابی می نویسند. رمزگشایی شخصیت Ruben  را به عهده شما می گذارم.

منبع: ساعت 7

واکنش منتقدان به فیلم Midsommar – میدسامر

نیک دی سلمین از Empire (امپایر) – نمره کامل ۱۰۰

این فیلم یک تجربه درونی، یکتا و مطلقاً ناجور است، که باید در پرده بزرگ سینما دیده شود. به نظر می‎رسد میدسامر یکی از بهترین فیلم های ترسناک سال ۲۰۱۹ باشد. هشدار: مقدار استرس‌زایی از موسیقی فولک در این فیلم به گوش می‌رسد.

ویتنی سیبولد از IGN (آی جی ان) – نمره ۸۸ از ۱۰۰

علی‌رغم پایان مشکل‌دار فیلم، می‌توان گفت که میدسامر از نظر احساسی دلخراش و یک ماجراجویی توطئه‌آمیز و مرموز است، که به طور آهسته هراس و دلهره را در دل مخاطب می‌اندازد. فیلم، مخاطب خود را در کمپ تابستانی کابوس‌واری وارد می‌کند که در ظاهر، مکانی جذاب و زیبا است.

جان دی‌فور از The Hollywood Reporter (هالیوود ریپورتر) – نمره ۷۰ از ۱۰۰

بیشتر از اینکه ترسناک باشد، اثری دلهره‌آور است، اما مانند سفری است که ارزش رفتن دارد.

راجر مور از Movie Nation (مووی نیشن) – نمره ۶۳ از ۱۰۰

نمی‌توانم بگویم از تماشای آن لذت بردم، اما فیلم Midsommar حکم همان تجربه‌ای را برای مخاطبی دارد که برای اولین بار خورشید نیمه‌شب را تجربه می‌کند. باعث شد کل شب را نخوابم.

استفانی زاکارک از Time (تایم) – نمره ۵۰ از ۱۰۰

آری استر اینقدر تحت تاثیر ایجاد تنش قرار گرفته فیلمنامه را به‌کلی فراموش می‌کند.

امیدواریم از این مجموعه نقد فیلم Midsommar لذت برده باشید. نظرات خودتان را درباره فیلم در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید.