تنها با یک کانسپت و ایده بزرگ نمیشود اثر خوب ساخت. البته بنده قصد ندارم نقد سلبی و مُچ گیرانه از فیلم داشته باشیم. اما باید گفت و اعتراف کرد که این سریال به غیر از بابا واس خفن چیز دیگری ندارد و پُر است از ایراد های بزرگ و کوچک. با نقد سریال see همراه ما باشید.
فیلم درباره آینده شروع میشود جایی که انسان سالها پیش قدرت بینایی خود را از دست داده اند. و همان افتتاحیه و چند دقیقه اول، ایراد اصلی خودش را نمایان میکند. فیلم ادعا میکند که در اثر یک بیماری جهان چنین شده است. وقتی کلمه شیوع بیماری به میان می آید یعنی فیلم فانتزی نیست و برعکس کاملا علمی است. خب پس این بیماری چیست؟ چگونه شیوع پیدا کرده است؟ چرا فقط دو میلیون نفر از هفت میلیارد جهان زنده مانده؟ مگر آن دو میلیون نفر چه داشتند یا چه کردند که زنده ماندند؟ میبینید؟ این همه سوال وجود دارد که فیلم پاسخ نمیدهد چون قادر به انجام این کار نیست. مسئله دوم فرم اصلی فیلم است یعنی ندیدن! خیلی ها در دفاع از فیلم چنین می گویند که این امکان وجود دارد که در آینده ، بشر با این ندیدن تکامل پیدا کند. خب اینجا یک مشکل فُرمیک وجود دارد. کل جهان بینی ما به عنوان انسان با دیدن شکل گرفته است. ما جهان پیرامون خود را با دیدن شناخته و نسبت به آن تکامل پیدا کرده ایم. حتی ما وقتی که به آینده فکر میکنیم (مثلا عصر ربات ها) یک تصویر در ذهن ما شکل میگیرد. یعنی طرح اندازی ما برای آینده هم مدیون دیدن است. اما فیلم روی همین مسئله دست گذاشته است و میخواهد که ما ندیدن را حس کنیم؛ آن هم با دیدن! منظورم را فهمیدید؟ فیلم میخواهد ما نیز مثل کاراکتر هایش با ندیدن تکامل پیدا کنیم. اما این اثر یک کتاب نیست که ما با کلمات طرف باشیم. این اثر یک فیلم است پس ما مجبوریم ببینیم.
حال از فرم فیلم که بگذریم. محتوا هم چیز خاصی ندارد. نه دیوانه بازی های ملکه کچل جذاب است نه پیشگویی های غیر منطقی و غیر عقلانی پاریس. اما سریال یک وجه جالب و جذاب دارد، آن هم بابا واس است. بابا واسی که یک کاراکتر و پدر خفن است. و میشود گفت حضور او تنها چیز قابل تحمل سریال است. اما حتی خود او هم وایکینگی است. چیزی مثل رگنار. اصلا کل سریال فرم وایکینگی دارد. هیچکاک درباره فرم می گوید: فرم یعنی اگر صدای فیلم را هم قطع کنی مخاطب بفهمد جریان از چه قرار است. حال سوال من از شما این است که اگر صدای فیلم را قطع کنیم مخاطب در وهله اول آینده بشرِ نابینا را میبیند یا جنگ قبیله ای وایکینگ ها را؟
بنده این همه از فرم می نویسم دلیل بر این نیست که به محتوا توجه نکرده ام دلیل این است که اصلا بدون فرم محتوایی وجود ندارد.
