زن ناشناخته (ایتالیایی: La sconosciuta) فیلمی ایتالیایی در سبک درام به کارگردانی جوزپه تورناتوره است که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد.
نقد فیلم The Unknown Woman
دیشب موفقیت حاصل شد که فیلم زن ناشناس (The Unknown Woman) آخرین فیلم جوزپه تورناتوره را ببینم که چه فیلم عجیبی بود! کاری کاملن متفاوت از مالنا یا سینما پارادیزو با حذف برخی عناصر مشترک در این سه فیلم.
داستان فیلم در مورد زنی است خارجی احتمالن روسی تبار که به ایتالیا آمده و پس ماجراهایی برنامه ریزی شده به عنوان خدمتکار وارد خانواده ای میشود و آن چنان خود را به فرزند خانواده نزدیک میکند که گویی به نظر میرسد جدایی این دونفر امکان پذیر نیست. در خلال داستان فلاش بک هایی را می بینی پر از خشونت جنسی و رفتارهای سادیستیک که گویا از طرف شخصی یا اشخاصی بر این زن تحمیل میشود. به نظر میرسد که از این زن تا سر حد مرگ سواستفاده جنسی شده است. در کنارش میبینی که زن در تلاش است که با کندو کاو در خانواده مدارکی را بیابد که گویا حقایقی را برایش روشن میکند. یک شب در خیابان از دو نفر کتک سختی می خورد و برای مدتی از خانواده ای که برایشان کار میکند دور میماند و میرسیم به دقیقه نودم فیلم که میبینی ای داد از فیلم فقط همین هایی دستگیرت شده که گفتم. اما از این قسمت فیلم شروع میکند به برطرف کردن حبابها و علامت سوالهای بالای سر تماشا چی اش! فلش بکها را باز میکند و نشان میدهد که گویا این زن در سالهای قبل نزد حیوانی بنام کپک کار میکرده که گویا از این زن بعنوان دستگاه تولید انسان استفاده می کرده و پس از اجاره دادن زن به افرادی حیوان تر از خودش و حاملگی زن ، بچه را به خانواده های نیازمند می فروخته است و در این راه حتی تنها عشق زندگی زن را کشته است. حالا زن به دنبال آخرین بچه خود که فکر میکند از او بجای مانده در خانواده ای می گردد که برایشان خدمتکاری میکند…
عنصر زنی تنها که زندگیش سرشار از سواستفاده های جنسی است را قبلن در مالنا هم دیده بودیم حال در آن فیلم فضای جنگ و جامعه زن را به فساد میکشد و این یکی بیشتر به قصد استفاده های شخصی است که در این دوره زمانه عجیب تر به نظر میرسد اما واقعیت دارد. فیلم در نشان دادن عواطف مادری از جنس خود زن بدون شک بی نظیر است. همانطوری که گفتم بر خلاف داستانهای روان و خطی فیلمهای قبلی تورناتوره این بار با داستانی پر رمزو راز روبرو هستیم. شخصیتهای حاشیه ای فیلم مثل پدر خانواده یا زنی که بواسطه آن ایرما وارد خانواده آداچر میشود و در این راه علیلش میکند یا شخصیت انگلی بنام امانوئل که کاری ندارد جز تلکه کردن زن با شخصیتهایی مستقل اما پر رنگ قابل توجه هستند. صحنه های س.ک.س و خشونت هم استادانه است. و در نهایت موسیقی موریکونه که دیگر درباره اش چیزی نمی گویم.
دیدن فیلم شدیدن توصیه می شود.
منبع: وبلاگ کیوانوفسکی
نگاهی به فیلم زن ناشناس (The Unknown Woman)
خلاصه داستان: ایرنا یاروشنگر زن روسپی است که سعی در اصلاح زندگی خود و برگرداندن آن به مسیری سالم و موجه دارد. او که از گذشته ی خود به شدت پشیمان است، اکنون از روی انگیزه نامعلومی که دارد در تلاش است که به عنوان خدمتکار یک خانواده جواهر ساز به نام آداچر پذیرفته شود… .
درباره فیلم:
« زندگی انقدر طولانی نیست که بشه تمام اشتباهات گذشته رو جبران کرد »
ناشناس آخرین ساخته «جوزپه تورناتوره» است. کارگردان ایتالیایی که در اواخر دهه هشتاد با ساختن فیلم “سینما پارادیزو” بزرگترین گام هنری خود را برداشت و آخرین فیلم خود را شش سال پس از ساخت فیلم قبلی خود یعنی “مالنا” بر روی پرده برد. فیلمی سرشار از تعلیق با داستانی رمز آلود و پر ابهام که با همکاری «انیو موریکونه» به عنوان آهنگساز فیلم به اثری قابل توجه تبدیل شد.
تعلیقی که در فیلم حاکم بود و حس پوچی که به خوبی به مخاطب القا میشد، ناشی از انگیزه نامعلوم ایرنا و اجبار او برای کار کردن در آپارتمان جواهر فروشان بود. تعلیقی که رفته رفته بر شدت آن افزوده میشد و سؤال های زیادی را در ذهن مخاطب بی جواب باقی میگذاشت.
فیلم دارای فلاش بک های متعددی بوده که به صورت دقیقی با زمان حال قرینه سازی شده بود و مخاطب را با خاطرات تلخ و شیرین کذشته ایرنا آشنا میکرد. از نمونه های زیبای این قرینه سازی را در سکانس بازرسی بدنی ایرنا در فروشگاه و همچنین سکانسی که ماتئو قصد ابراز علاقه به ایرنا را داشت شاهد بودیم.
اما موسیقی متن فیلم را باید برگ برنده آن دانست. موسیقی متنی که در اکثریت سکانس های فیلم حاضر و محسوس بود و در آفرینش اضطراب، دلهره و تعلیق فیلم نقش مهمی را ایفا کرد. اوج هنر موریکونه را میتوان در سکانسی که ایرنا مشغول جستوجوی قفسه هاست و ناگهان خانم آداچر سر میرسد، شاهد بود. ناشناس پنجمین همکاری «انیو موریکونه» با تورناتوره به شمار میرود.
ازجمله نقص هایی که میتوان بر فیلم وارد کرد، عدم پرداخت کافی فیلمنامه در بعضی از وقایع داستان است که از جمله این موارد میتوان به علت امضا گرفتن های ایرنا از جیا در آسایشگاه، علت جست وجوی ایرنا در زباله های خانواده آداچر و… اشاره کرد. علاوه بر عدم پرداخت فیلمنامه، در بعضی موارد شاهد گره گشایی های کودکانه و حتی بلکه احمقانه ای نیز در فیلم بودیم؛ سکانسی که ایرنا رمز گاوصندوق خانواده آداچر را به وضوح از سوراخ در اتاق میبیند از جمله این موارد بود. همچنین سکانسی که ایرنا به بهانه سر زدن به ماشین لباس شویی مشغول جست و جو در قفسه ها شد، از زمانی که خانم آداچر از راهرو به سمت این اتاق می آید، به بدترین شکل از لحاظ زمان بندی، سر هم بندی شد و به نمایش در آمد که البته هیجان مفرطی را به مخاطب القا کرد.
فیلمنامه در شخصیت پردازی ها ظاهراً بی نقص بود اما در مورد تیا دخترک هفت هشت ساله خانواده آداچر اندکی ضعیف عمل کرد. پیش از آنکه سکانسی از تیا را شاهد باشیم، از زبان خدمتکار خانه آنها _جیا_ مطلع شدیم او دخترکی است با بیماری ایمنی؛ با کوچکترین ضربه و آسیبی بدنش کبود میشود و یا دچار خونریزی میشود؛ او آنچنان ضعیف است که توان دفاع از خود را ندارد و دائم در مدرسه مورد آزار همکلاسی هایش قرار میگیرد. در اولین سکانس از تیا، شاهد بودیم که ایرنا به طور اتفاقی با تیا برخورد میکند و در اثر اصابت ضربه به سر تیا، او خون دماغ میشود. اما اندکی بعد سکانس هولناکی را شاهد هستیم؛ ایرنا به طرز بیمار گونه ای قصد دارد که به تیا بیاموزد که چگونه از خود در برابر دیگران دفاع کند، دست و پای او را طناب پیچ میکند و او را ابتدا بر روی تخت خواب و سپس بر روی پارکت خانه پرتاب میکند و او را مجبور میکند که بدون کمک او بلند شود و بایستد. اما سؤالی که در اینجا مطرح میشود این است که چطور کودکی که با کوچترین ضربه ای دچار خونریزی میشود با ضربه های مهلکی که به سرش وارد میشود، کوچکترین آسیبی نمیبیند و فقط دست راستش به خاطر طناب پیچ شدن اندکی دچار کبودی میشود. البته هنر تدوینگر فیلم را در این سکانس نباید نادیده گرفت که با برش های متعدد و فلاش بک به خاطرات گذشته ایرنا _که ماهرانه قرینه سازی شده بود_ یکی از تأثیر گذازترین لحظات فیلم را آفرید.
ضعف فیلم در فیلمنامه باعث شد که این فیلم نتواند نمره قابل توجهی را از منتقدان کسب کند و حتی به عنوان نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان هم انتخاب نشود. اما از منظر دیگر باید به تورناتوه تبریک گفت که توانسته است فیلمی را بسازد که مخاطب در نگاه اول به این فیلم همه ی رخدادها و وقایع داستان را باور کند؛ این خود موفقیت بزرگی است.
منبع: وبلاگ فیلم دونی
