خانه خالی کیم کی دوک نقطه عطفی در کارنامه ی هنری او است،هنگامی که کار با دوربین و صدای عالی و فیلمنامه و ریتم قوی استارت بخورد باید انتظاری همچین فیلمی را داشته باشیم خصوصا اگر بعد از شاهکاری چون چهارفصل ساخته شده باشد و ما را با کیم کی دوک پخته مواجه کند. همان دقایق ابتدایی فیلم کرکتر ما با اعلامیه هایش خانه های مردم را چک میکند تا از غییاب انها مطلع بشود،وارد خانه ای میشود اما رفتار خیلی عادی و ارام دارد برخلاف دیگر دزد ها در حقیقت او اصلا دزد نیست تنها شخصی است که با ورود به خانه های مردم واجبات زندگی خود را فراهم میکند نه تنها به چیزی اسیب نمیرساند بلکه وسایلی را هم که خراب هستند تعمیر میکند،از لباس های انان استفاده میکند اما در عوض لباس ها را جمع میکند وشست و شو میدهد و از غذا هایشان مصرف میکند ولی تفنگ اسباب بازی بچه را نیز درست میکند. اما سوال پیش می اید که پسری که از خود هیچ چیز ندارد چگونه توانسته برای خود دوربین و موتوری را بخرد؟از تعداد تراکت ها میتوان فهمید که پسریا در انجا کار کرده است و یا تنها وظیفه پخش انها را دارد.این تنها نمونه ای از سوالات شک برانگیز درون فیلم است البته اگر فیلم با دقت دیده شود.
شاهد هستیم که پسر هر بار که به خانه شخصی میرود با تصویر او عکسی را از خود میگیرد،در واقع این کار را میکند تا خاطره ای از همزیستی او با اشخاص ان خانواده برایش باقی بماند و به یاد داشته باشد که هرگز مالک ان زندگی نبوده و دوربین به گونه ای درون کادر قرار میگیرد که انگار ما گیرنده ان تصاویر هستیم و به عنوان یک شاهر برای حرکات ائ را در نظر بگیریم. داستان اصلی از جایی استارت میخورد که او وارد ان خانه مجلل می شود،در ان خانه زنی زندگی می کند،از عکس های روی دیوار و درون مجله و حتی خانه ان شخص عکاس مشخص می شد که او برعکس پسر میل به دیده شدن دارد اما وقتی متوجه ورود پسر می شود هیچ عکس العملی از خود نشان نمی دهد و به جای ان حرکات پسر را تماشا می کند و توجهش جلب انها می شود تا جایی که دختر وارداتاق می شود وپسر را مطلع می کند سپس بعد از ان برخورد و وقوع اتفاقاتی در ان خانه هر دو تصمیم میگیرند تا ادامه مسیر را با یکدیگر و با تاثیر بر زندگی یکدیگر ادامه دهند.
یکی از مهم ترین نکاتی که در فیلم وجود دارد ترازو است. ترازو برای شاهد(بیننده) به نقش یک راهنما عمل می کند،چه راهنمایی؟درواقع ترازو ما را از میزان حضور کرکتر ها و تاثیر انها بر اطرافیانشان اگاه می سازد.اولین بار وقتی پسر به روی ترازو می رود،قابی از ترازو به نمایش گذاشته می شود که در ان عدد 110 نشان داده شده است،کیم کی دوک شخصی نیست که تصویری را خیلی ساده به نمایش در بیاورد و خیلی ساده هم از ان عبور کند مخصوصا اگر تصویر تکراری باشد(درست کردن تفنگ اسباب بازی بچه)و باز هم تکرار شود(درست کردن ترازو توسط زن).هدف از به نمایش گذاشتن این قاب های ترازو برای ما،متوجه شدن میزان حضور و تاثیر ان فرد بر زندگی دیگر افراد است و هنگامی که پسر لحظه به لحظه در حال مشاهده شدن توسط زن است باید ترازو ان عدد را نشان دهد،هردو انها بعد از وزن کردن خودشان،ترازئ را تعمیر میکنند که نشان از تلاش انها برای غیب شدن و مشاهده نشدن توسط افراد دیگر است. نکته ی مهم دیگر رابطه بین توپ های گلف با اشخاص است.گلف بازی های فیلم شبیه دنیای کرکتر های داستان ما هستند هرکدام مانند توپ ها تحریک به تغییر زندگی خود می شوند،شوهری که میخواهد رابطه اش با زنش را از نوع بسازد و پسر و دختری که مدام به فکر جدا شدن از این دیگران هستند،ضربات زده می ش روند – تلاش صورت می گیرد – اما توسط عواملی موفق نمی شوند اما این عوامل را خود برای دیگری می سازند.اگر دقت کنیم شاهد بسیاری از این عوامل در طول فیلم هستیم،در دنیای گلف هر بار که ضربه ای زده می شود توپ به مانعی میخورد،در اوایل فیلم که هیچ مانعی دیده نمی شود هنگامی زن توپ را روی زمین قل میدهد ناگهان پای شوهر مانع حرکت ان می شود پس اولین عامل در جهانشان مشخص می شود،دفعاتی سیم متصل به توپ از حرکت ان جلوگیری می کند،دفعات دیگر بدن های اشخاص مانع حرکت ات میشوند(سکانس هایی پسر یا شوهر با توپ یکدیگر را می زنند) که دعوای بین افراد این مشکل ها را درست کرده.در اواسط فیلم زن به اشتباه پسر در تغییر خود،پی می برد که این تغییر در حال اسیب زدن به او و دیگران است،او جلوی ضربات او می ایستد اما در سکانسی بعد کتک خوردن پسر توسط بوکسور(عامل)،با عصبانیت شروع به ضربه زدن می کند تا اینکه یک ضربه ی او توپ را از محدوده خارج می کند تا به دختری در ماشین برخورد می کند. اما شخصی که خود را انقدر موظف نسبت به اموال بقیه می داند و برای هر کم و زیادی مهم است چگونه انقدر راحت از زیر مسئولیت مرگ (یا صدمه) ان دختر فرار میکند؟
مهم ترین بحث درون فیلم تکامل است،تکاملی که در ان کرکتر های ما از حضور به غیاب میل به تغییر کردن دارند.در اوایل متن به ترازو اشاره شد که نشان دهنده ی مراحل تغییر انها است اما در این میان یکی از زیبا ترین المان ها تصاویر دختر روی دیوار ها است وقتی که دختر عکس کامل خود را از روی دیوار بر نمی دارد و به جای ان،عکس قطعه قطعه می کند و به صورت برهم ریخته ان قطعات را می چیند و باز به روی دیوار می گذارد.اکنون متوجه می شویم که دختر در حال تغییر به صورت صحیح هست(بدون اسیب رساندن به خود یا دیگران)،در حقیقت عکس میگوید که دختر هنوز وجود دارد اما دیدنش سخت است. در نیمه ی دوم فیلم شاهد تلاش های بسیار دختر برای شبیه شدن به پسر هستیم وقتی که مانند او لباس ها را می شورد،با تابلوها عکس می گیرد و از همه مهمتر مانند پسر دیگر سخنی نمی گوید. در این نقطه از فیلم شاهد پیشرفت بسیار در تکامل هستیم جایی که عشاق دیگر حرف نمی زنند و با بدن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند تا خود را برای غیبت از میان مردم اماده کنند.
پس از به زندان افتادن پسر هردو تنها می شوند اما این تنهایی خود دلیلی می شود برای اماده شدن برای ملاقات با غایبی همچون خود،از این جهت پسر در سلول با سر کار گذاشتن نگهبان بند،برای خود تمرینی درست می کند،بار اول او با کمک دیگری(میله های پنجره) از چشم دور می ماند ولی در بار دوم از ضغف شخص مقابل(ناتوان بودن در دیدن 180درجه دیگر) ولی باز هم ناکام می ماند تا جایی که متوجه میشود که باید تنها و تنها ازخود وبا پیشرفت سطح حضوری نداشته باشد و اینگونه موفق می شود تا جایی که به تکامل می رسد و فهم حضور او حتی برای ما نیز غیر ممکن می شود از طرفی دختر با برگشت به خانه هایی که با پسر در انها بوده و زنده نگه داشتن یاد او برای خود مثل پسر تمرینی برای تکامل درست می کند تا جایی که او حضور او نیز دیگر احساس نمی شود. و در اخر پسر از زندان ازاد می شود او به صورت تمایز یافته دوباره وارد شهرمی شود و در اولین قدم به خانه هایی می رود که در انها حضور داشته و کاری می کند تا عاملی برای شناسایی حضور انها وجود نداشته باشد،او باز به خانه ی عکاس می رود و عکس زن را از روی دیوار بر می دارد تا چیزی نباشد که بخواهد فردی را یاد انها بیاندازد حتی وارد خانه ی بوکسور نیز می شود و چشمان ائ در عکس را در می اورد تا حتی انها از چشم تصاویر هم دور بمانند،دوربین با نمای سوبژکتیو وارد خانه ی مرد
می شود تا ما را در مشاهده نشدن شریک کند.بلاخره در سکانسی فوق العاده دختر و پسر به یکدیگر می رسند،هنگامی که پسر که از بیرون کادر ورود می کند و با بوسه ای دوباره با دختر همراه می شود،فاصله ای بینشان قرار گرفته است اما دقایقی بعد مرد از خانه خارج می شود سپس عشاق یکدیگر را می بوسند و با سایه ی پسر بر روی قاب عکس دختر،گذشته فراموش می شود تا با یکدیگر زندگی بدون حضور را تجربه کنند.
در اخرین سکانی هر دو دنیای واحدشان را شروع می کنند و باهم به روی ترازو می روند و در قابی از ترازو،ما عدد را صفر می بینیم پس هیچ وزنی وجود ندارد تا بخواهد حضوری باشد به این ترتیب میزان حضور انها بلاخره صفر می شود،اکنون وقتش رسیده تا روح های گلف باز ما در دنیای واحد و مخصوص خودشان زندگی کنند.
