آموزش زبان انگلیسی آنلاین فرالن
5/5 - (2 امتیاز)

آموزش اصول سینما: ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ

ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻫﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ (ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ، ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ) ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮﺩ: ﭘﻴﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺕ)، ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ) ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﺗﺪﻭﻳﻦ).

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺱ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ.

ﭘﻴﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺕ)

ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﻘﺶ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ: ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ.

ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ

ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﻬﻴﻪ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻧﻘﺶ ﺍﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ. ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻻﺯﻡ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻬﻢ ﺑﻌﺪﯼ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻨﯽ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﯽ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ، ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ، ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺐ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮﻭﺩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎﺯﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﺮﻳﺪﻩ، ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.

ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮﻳﯽ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎﺯﯼ (ﻣﺜﻞ ﻫﺎﻟﻴﻮﻭﺩ)، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﻓﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

golden - آموزش اصول سینما: ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ

 ﺁﺭﻡ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮﯼ ﻣﺘﺮﻭﮔﻠﺪﻭﻳﻦ ﻣﺎﻳﺮ، ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺘﻮﺩﻳﻮﻫﺎﯼ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺭ ﻫﺎﻟﻴﻮﻭﺩ

ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﮐﻞ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺗﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﮐﺎﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﯼ ﺗﺎ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺍﺳﺖ.

ﺍﻭ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ، ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.

ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﻫﺎﻟﻴﻮﻭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﭘﺮﻫﺰﻳﻨﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ، ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ: ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺩﺍﺭﯼ (ﻣﺎﻟﯽ) ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺟﺮﺍﻳﯽ.

ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ

ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﻳﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.

ﻭﻇﻴﻔﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎ، ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺒﮏ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺑﺰﻧﺪ.

ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﻫﺎﻟﻴﻮﻭﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺎﺑﻊ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ (ﻳﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ) ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ.

ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎﯼ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻮﺩ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺍﻭ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ)

ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺩﮐﻮﭘﺎﮊ (ﺗﻘﻄﻴﻊ) ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ.

ﻧﻘﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻮﻟﻒ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻧﺎﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻔﺮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺎﮎ، ﻫﻮﺍﺭﺩ ﻫﺎﻭﮐﺰ، ﺍﻳﻨﮕﻤﺎﺭ ﺑﺮﮔﻤﻦ، ﻟﻮﺋﻴﺲ ﺑﻮﻧﻮﺋﻞ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻓﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻧﺎﻥ ﻣﻮﻟﻒ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.

ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﺵ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﻨﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﯼ ﺩﻗﻴﻖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ، ﻭ ﺟﺎﯼ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﺪ.

Directors Chair 616x313 - آموزش اصول سینما: ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ

ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ، ﺭﻫﺒﺮﯼ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺗﻌﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ، ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﺭﺍ ﻋﻴﻨﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺍﻳﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻭﻗﺖ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻳﮏ ﮊﺳﺖ ﻳﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﻳﺎ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻳﮏ ﺩﻳﺎﻟﻮﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻨﺮﭘﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﺻﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ، ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﯼ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ.

ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ (ﺁﻣﺎﺗﻮﺭ).

ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ: ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻳﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎ، ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻋﯽ (ﻣﮑﻤﻞ) ﻭ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﻟﺸﮑﺮﻫﺎ (ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻠﻮﻍ ﻭ ﭘﺮﺟﻤﻌﻴﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ).

hitchkak - آموزش اصول سینما: ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ

 ﺁﻟﻔﺮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺎﮎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ

ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ، ﮐﺎﺷﻒ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺜﻼ ﺍﻟﻴﺎ ﮐﺎﺯﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﻫﻞ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﺭﻟﻮﻥ ﺑﺮﺍﻧﺪﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺁﮐﻴﺮﺍ ﮐﻮﺭﻭﺳﺎﻭﺍ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﻭ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ «ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻣﻮﺭﺍﻳﯽ»، ﺗﻮﺷﻴﺮﻭ ﻣﻴﻔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﻓﺖ.

ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﮐﻴﻤﻴﺎﻳﯽ ﻣﻌﺮﻑ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﺮﻭﻓﯽ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺮﻭﺯ ﻭﺛﻮﻗﯽ، ﻓﺮﻳﺒﺮﺯ ﻋﺮﺏ ﻧﻴﺎ، ﻫﺪﻳﻪ ﺗﻬﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ ﻣﻬﺮﺟﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻳﺎ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﻣﺸﺎﻳﺨﯽ، ﺍﮐﺒﺮ ﻣﺸﮑﻴﻦ، ﭘﺮﻭﻳﺰ ﻓﻨﯽ ﺯﺍﺩﻩ، ﺗﺎﺟﯽ ﺍﺣﻤﺪﯼ، ﻋﺰﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ، ﻋﻠﯽ ﻧﺼﻴﺮﻳﺎﻥ، ﺧﺴﺮﻭ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

directors - آموزش اصول سینما: ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﻴﻠﻢ

 ﺍﺯ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺖ: ﺟﻔﺮﯼ ﮐﺎﺗﺰﻧﺒﺮﮒ (ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ)، ﺟﻴﻤﺰ ﮐﻤﺮﻭﻥ (ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ) ﻭ ﺍﺳﺘﻴﻮ ﺍﺳﭙﻠﺒﺮﮒ (ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ)

ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﻩ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺻﺪﺍﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ، ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭ (ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﺍﻥ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ)، ﻃﺮﺍﺡ ﺻﺤﻨﻪ ﻭ ﻃﺮﺍﺡ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﻟﺸﮑﺮﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﭘﺴﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ: ﮔﺮﻭﻩ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﺪﻳﺮ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺻﺪﺍﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﺪﻳﺮ ﺻﺪﺍﺑﺮﺩﺍﺭﯼ، ﮔﺮﻭﻩ ﺩﮐﻮﺭ ﻭ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺻﺤﻨﻪ، ﮔﺮﻭﻩ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﮔﺮﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﻳﮋﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺮﻭﮐﺎﮊﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﻭ ﺻﻮﺗﯽ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺗﺤﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ (ﺗﺪﻭﻳﻦ)

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ، ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ.

ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻳﺎ ﻣﻮﻧﺘﺎﮊ (ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﻭ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺍﺳﺖ) ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﻳﺎ ﻣﻮﻧﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ.

ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﻧﻤﺎﻫﺎﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ، ﮔﺮﻳﻔﻴﺚ (ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺻﺎﻣﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ «ﺗﻮﻟﺪ ﻳﮏ ﻣﻠﺖ» ﻭ «ﺗﻌﺼﺐ») ﻭ ﺳﻴﺴﻴﻞ ﺑﻪ ﺩﻭﻣﻴﻞ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﮐﻼﺳﻴﮏ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ (ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ «ﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻥ»)، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﻧﺘﺎﮊ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﮐﻮﺋﻦ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ (ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﯽ ﻣﺜﻞ «ﺁﻩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﺠﺎﻳﯽ؟» ﻭ «ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩ») ﻫﻤﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻮﻧﺘﺎﮊ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﻴﻀﺎﻳﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺭﻭﺳﻴﻪ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﮔﺌﯽ ﺁﻳﺰﻧﺸﺘﺎﻳﻦ ﻭ ﭘﻮﺩﻭﻓﮑﻴﻦ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻮﻧﺘﺎﮊ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻌﺘﺒﺮﻧﺪ.

ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺜﻼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺭﺗﻴﻦ ﺍﺳﮑﻮﺭﺳﻴﺰﯼ ﺭﺍ ﺗﻠﻤﺎ ﺷﻮﻣﺎﮐﺮ ﻭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﮐﻠﻴﻨﺖ ﺍﻳﺴﺘﻮﻭﺩ ﺭﺍ ﺟﻮﺋﻞ ﮐﺎﮐﺲ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﻭﻳﺪﻳﻮ: ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ﻣﺎﺭﺗﻴﻦ ﺍﺳﮑﻮﺭﺳﻴﺰﯼ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎ- ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺎﺗﺮ ﺁﻳﻠﻨﺪ

ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ، ﻧﺎﺻﺮ ﺗﻘﻮﺍﻳﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺒﺎﺱ ﮔﻨﺠﻮﯼ ﻭ ﺩﺍﺭﻳﻮﺵ ﻣﻬﺮﺟﻮﻳﯽ ﺑﺎ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﺣﺴﻨﺪﻭﺳﺖ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ «ﺭﺍﺵ» ﻣﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ، ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻻﺑﺮﺍﺗﻮﺍﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ  (ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺗﻴﻮ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﻳﺪﺋﻮﻳﯽ ﻭ ﻳﺎ ﺩﻳﺠﻴﺘﺎﻝ. ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺩﻭﻡ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎ ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻻﺑﺮﺍﺗﻮﺍﺭ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﭼﺎﭖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﯼ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺍﻧﺪ) ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺧﻂ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﭼﻴﻨﺪ.

ﻧﻘﺶ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺤﻮﻩ ﭼﻴﺪﻥ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻭ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.

ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ، ﻧﻘﺶ ﻓﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻫﻨﮕﺴﺎﺯ ﻓﻴﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺜﻼ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎﺯﯼ ﻣﺜﻞ ﻋﺒﺎﺱ ﮐﻴﺎﺭﺳﺘﻤﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻤﺴﺎﺯﯼ ﻣﺜﻞ ﺁﻟﻔﺮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺎﮎ ﻋﻨﺼﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻣﻴﮑﻠﻮﺵ ﺭﻭﮊﺍ، ﺟﺮﯼ ﮔﻠﺪﺍﺳﻤﻴﺖ، ﻧﻴﻨﻮ ﺭﻭﺗﺎ، ﻣﻮﺭﻳﺲ ﮊﺍﺭ، ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺭﯼ، ﺑﺮﻧﺎﺭﺩ ﻫﺮﻣﻦ، ﻣﻴﮑﻴﺲ ﺗﺌﻮﺩﻭﺭﺍﮐﻴﺲ ﺍﺯ ﺁﻫﻨﮕﺴﺎﺯﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ . ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﯼ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺁﻫﻨﮕﺴﺎﺯﺍﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺣﻨﺎﻧﻪ، ﺍﺣﻤﺪ ﭘﮋﻣﺎﻥ، ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﻣﻨﻔﺮﺩ ﺯﺍﺩﻩ، ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.

ﺁﻫﻨﮕﺴﺎﺯ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺗﻢ ﺍﺻﻠﯽ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍ ﻭ ﻓﻀﺎﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ. ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﮐﻤﺪﯼ ﻳﺎ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ.

ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮕﺴﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻳﺎﻟﻮﮒ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﮑﺖ ﻫﺎﯼ ﺻﻮﺗﯽ ﺭﻭﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﻓﻴﻠﻢ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﻧﺴﺨﻪ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻭﻇﻴﻔﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺟﺸﻨﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻳﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺨﺶ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎ، ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻳﮏ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ.

ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻓﻴﻠﻢ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺷﺮﮐﺖ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﭘﻮﺳﺘﺮ، ﺑﺮﻭﺷﻮﺭ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻫﺪﻑ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻳﮏ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻭﺳﻴﻌﯽ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻤﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺩﺭﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻼﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺍﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﻭ ﻭﻳﮋﻩ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ. ﻧﻘﺪﻫﺎﯼ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻘﺪﺍﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﯽ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﺮﻋﮑﺲ.

ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺍﮔﺮ ﺳﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ، ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.

ﻓﺮﻭﺵ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﻧﺎﻡ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ﺷﻬﺮﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﻢ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﮐﺎﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﮔﻴﺮﺍ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻤﺪﯼ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﻨﺪ، ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻨﺮﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﺟﺬﺍﺏ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺷﺎﻧﺲ ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺐ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺨﺶ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﻭ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﭘﺨﺶ ﻭﻳﺪﺋﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﯼ ﻭﯼ ﺩﯼ ﻳﺎ ﺩﻳﺴﮏ ﻭ ﻳﺎ ﭘﺨﺶ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻧﻼﻳﻦ.

5/5 - (2 امتیاز)
حتما عضو کانال تلگرام و صفحه اینستاگرام سینما مدرن باشید! ما در تلگرام و اینستاگرام مطالب متفاوت تری داریم که در سایت نیست!
5/5 - (2 امتیاز)

زود بیا یوتیوب سینما مدرن ویدئو جدید داریم!
// //