در این مطلب به سراغ نقد و بررسی فیلم The Invitation (دعوت) رفته ایم. این فیلم به کارگردانی کارین کوساما و در ژانر درام، رازآلود و هیجان انگیز ساخته شده است.
کارگردان: Karyn Kusama
نویسنده: Phil Hay, Matt Manfredi
بازیگران: Logan Marshall-Green, Emayatzy Corinealdi, Michiel Huisman
خلاصه داستان: یک مرد در حالی که مهمانی شام در خانه سابقش برگزار کرده، فکر میکند که همسر سابقش به همراه شوهر جدیدش نقشه های شومی برای مهمانان آن مراسم کشیده اند و…
دعوتی که در ظاهر به یک مهمانی است مشخص می‌شود دعوت به یک فرقه است. در ابتدا شبیه به یک دعوت است اما بعد مشخص می‌شود دعوت نیست انتخاب است و اجبار. فرقه‌های افراطی همیشه شیوه‌های عجیبی برای جذب افراد دارند اما نقاط مشترک آنها این است که از افراد شکست خورده تشکیل شده‌اند. زنی که در ظاهر آرام است با لباسی فرشته مانند و برخوردی آرام و متین، میزبان این مهمانی است. اما هر چه جلوتر می‌رویم بیشتر مشخص می‌شود که این آرامش کاملا ظاهری است. شوهر سابق، او را زیر نظر دارد و می‌بیند نابهنگام مهمانی را ترک میکند تا قرص آرام‌بخش بخورد. کم‌کم رفتار مشکوک و عجیب غریب زن برای مرد نمایان می‌شود.
شروع فیلم اتفاق شومی رخ می‌دهد. تصادفی ناخواسته با حیوان که منجر به کشته شدن حیوان می‌شود. مرد تصمیم می‌گیرد حیوان را خلاص کند تا زجر نکشد.
تقریبا همان شروع فیلم متوجه می‌شویم مهمانی شوم است. تا جایی رفتار غیرنرمال از میزبانان سرمی‌زند که هر شخصیتی نمی‌تواند آنجا دوام بیاورد. دختری که استاد دانشگاه است و امتیاز هیئت علمی را دریافت کرده به قدری فضا را مبتذل می‌بیند که تصمیم به ترک مهمانی می‌گیرد. اما نمی‌داند که این مهمانی از آنهایی نیست که به سادگی قدرت ترکش را داشته باشی. این یک فراخوان است.
انتهای فیلم متوجه می‌شویم عمق فاجعه بالاتر از این‌هاست و فانوس تقریبا بر در همه‌ی خانه های آن محل روشن است.
جامعه همیشه وقتی متوجه نفوذ عقاید و فرقه‌های افراطی می‌شود که کار از کار گذشته. که نفوذشان مثل یک شبکه در جامعه پخش شده و از کنترل خارج است. یک فرقه با عقایدی که برای همه‌ی مهمانان ناشناخته است کل محله و خانه‌های اطراف را درنوردیده.
مرد بازی بی‌نظیری دارد. از ابتدا به همه چیز مشکوک است. تا جایی که مخاطب چند بار از خود می‌پرسد نکند واقعا همه‌چیز مهمانی عادی است و این مرد پارانویید است.
فیلم در یک خانه و در قالب یک مهمانی است. پس چیزی که محوریت دارد حوادث نیستند نشانه‌ها هستند. ریزترین نشانه‌ها یک عالمه حرف درباره‌ی هرکدام از این شخصیت‌ها دارد.
زن، بازی باورنکردنی دارد. به زیبایی آرامش تصنعی را به نمایش می‌گذارد. هر لحظه در فیلم منتظر غلیان احساسات زن هستیم. اینکه همه‌ی این آرامش متزلزل است و با ضربه‌ای فرو میریزد کاملا در حرکات زن مشخص است.
بیشتر موفقیت فیلم مدیون بازی زن و مرد است. علاقه بین آنها هنوز پدیدار است اما در اثر از دست دادن فرزندشان شکافی برنگشت‌ناپذیر بین آنها رخ داده. همه‌ی اینها نه حتی در دیالوگ‌ها بلکه در بازی بی نظیر این دو بازیگر مشخص است.
چهره‌ی خشن این دعوت در نهایت خودش را نشان می‌دهد. زن که قلبی شکسته دارد اینهمه خشونت را تاب نمی‌آورد.
خاطرمان باشد اگر نتوانیم شکست‌هایمان را بپذیریم کسانی هستند که مشتاقانه از آنها علیه ما استفاده کنند.
