کارگردان : Paul Tibbitt
نویسندگان : Glenn Berger, Jonathan Aibel
صداپیشگان : Tom Kenny, Antonio Banderas, Bill Fagerbakke
مبارزه ابرقهرمانها باعث تضعيف يک دنباله خوب شده است
شخصيتهای کارتونی و يک دلفين فضایی در اين جستجوی پر از جنب و جوش همبرگرهای آقای خرچنگ اين سو و آن سو میروند ……..
از آخرين باری که باب اسفنجی شلوار مکعبی را ديدم مدتها میگذرد. برادرزاده ای دارم که نيازی به نگهداری ندارد و من هم هر از گاهی بعد از تماشای کنسرت با کلی خرت و پرت به خانهشان میروم. و همچنان اين موجود زرد درخشان اقيانوس نشين را میبينم که داخل آناناسی زير دريا زندگی میکند، ماجراجوییهای احمقانه ای انجام میدهد که بر جريانات پوچي سوارند و اينها همگی رمز بقای خلوص و خوش بيني وی هستند. «فيلم باب اسفنجی: اسفنجی بيرون از آب/The SpongeBob Movie: Sponge Out of Water» ۹۰ دقيقه پر از هيجان است که فهميدنش نياز چندانی به آشنایی با داستان اين شخصيت کارتونی تقريبا ۱۵ ساله ندارد. مطمئناً، شباهتهایی (و اشارههایی برای طرفداران پر و پا قرص) در داستان اين دو وجود دارد اما اين فيلم در وهله اول هدفش شاد کردن کودکان و روده بر کردن بزرگترها است. البته گرچه تأثيرش بسيار زودگذر است، اما روی هم رفته در طول تماشای فيلم موثر است.
دوربين فيلمبرداری ابتدا ما را با آنتونيو باندراس، در هيبت انسانی، به عنوان دزد دريایی که مشغول سرقت کتابی درباره روستای بيکينی باتم، محل زندگی باب اسفنجی، است آشنا میکند. راوی ريشوی داستان با لهجه ايبری مبالغه شدهاش شروع به گزافه گویی درباره دوستان انيميشنی دوست داشتنی ما میکند. باب اسفنجی، همانی که در مغازه آقای خرچنگ همبرگرهای مخصوص درست میکند. آقای خرچنگ، گرچه ممکن است کمی ناخن خشک باشد، اما هميشه حق با او است. پلانکتون، موجود بد ريزه ميزه، مدتها است که در پی ربودن فرمول سری همبرگرهای آقاي خرچنگ است و بالاخره راهی برای ربودن آن از صندوقچه رستوران آقای خرچنگ پيدا میکند. يک اتفاق پيش بينی نشده باعث ناپديد شدن اين دستور پخت میشود و حالا باب اسفنجی و پلانکتون بايد با پيوستن به گروهی دنبال آن بروند چون نبود همبرگرهای آقای خرچنگ منجر به آشوب در دهکده بيکينی باتم شده است. (در چشم بر هم زدنی اين موجودات آبی بازيگوش به قهرمانان فراآخرالزمانی با لباسهای چرمی و چيزهای ديگر تبديل میشوند).
فيلم زوج هنری باب اسفنجی و پلانکتون پر است از ماجراهای مختلف مانند سفر فرضی درون مغز پشمکی باب اسفنجی و گشت و گذار در ماشين زمان. (در يکی از اين گشت و گذارها با ماشين زمان با اسکوييدواردسوروس رکس، نسخه ژوراسيکی غول پيکر اما با نمک صندوق دار خسيس آقای خرچنگ به نام اسکوييدوارد آشنا میشويم). گرچه بهترين قسمت فيلم گپ زدن بابلز، دلفين فوقالعاده باهوشی که به صورت هرمی در فضا شناور است و مشغول مراقبت از کهکشان ما است، می باشد. اما هيچ يک از اينها تأثيرگذارتر از باب اسفنجی الکی خوش، که انگار هميشه در بهترين حالت است، نيستند (و علاوه بر اين، بابلز اظهار نظرات هوشمندانه خود را با جيغهای غيرقابل کنترل قطع میکند.)
اقدام آخر فيلم در آوردن اين گروه به دنيای واقعی حماقت را به درجه اعلی میرساند. در ساحلی پرجمعيت، نسخه های سه بعدی باب اسفنجی، اسکوييد وارد، پاتريک خُله (يک ستاره دريايی بنفش رنگ) و ديگران در جريان جستجوی همبرگرهای خرچنگ به دردسر میافتند. اينجاست که داستان با نشان دادن باندراس به عنوان عامل بدبختیهای فعلي بيکينی باتم فرو میپاشد، نوعی به روز رسانی باگز بانی در داک آموک.
«فيلم باب اسفنجی: اسفنجی بيرون از آب» تصميم بازاريابی حساب شده ای برای جفت شدن با ابرقهرمانها گرفته است که گرچه بی شک روی پوسترها خوش درخشيده اما به شدت به يک سوم پايانی فيلم ضربه زده است. مانند اکثر فيلمهای ابرقهرمانی واقعی، اين نمايش بزن بزن تا ابد ادامه دارد. يک صحنه فرار از زندان (با پاتريک به عنوان زندانبان) طوری کات خورده که انگار از سفرهای زمانی «۲۰۰۱: يک اديسه فضایی» الهام گرفته است. علاوه بر اين، اين فيلمنامه ميدان مين شخصيتهایی است که در هر جهت منفجر میشوند.
شوخیهای نغز تنها عامل خنده دار بودن فيلم نيستند، بلکه تنوع نيز نقش مهمی در آن دارد. سورئاليسم بصری عجيب، مانند نماهای گرفته شده از چشم پلانکتون وقتی که از خندههای باب اسفنجی شکنجه میشود میتوانند در قالب ترفندهای بصری هوشمندانهای متبلور شوند. وقتی که بابلز، دلفين فضایی، دوباره روی صحنه میآيد تا عوامل سازنده را معرفی کند احتمالاً يا درگير عجيب بودن اين کارتون هستيد يا سالن سينما را ترک کردهايد.
منتقد: جوردن هافمن (The Guardian) – امتیاز ۶ از ۱۰ (۳ از ۵)
مترجم: محمدرضا سیلاوی
منبع: سایت نقد فارسی
