مروری کوتاه بر پیشینه پنج بازیگر مردی که برای اسکار ۲۰۱۵ نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول شده اند.
استیو کارل – فاکسکچر
۵۲ ساله، آمریکایی
شخصیت او در فیلم: استیو کارل نقش جان دو پان یک میلیاردر عجیب آمریکایی را ایفا می کند که با تشویق و جذب دو کشتی گیر قهرمان المپیک، برادران شولتز، یک باشگاه کشتی المپیک تاسیس می کند.
پیشینه در اسکار: این اولین باری است که استیو کارل که تا قبل از این معمولا در نقش های کمدی بازی می کرد، برای جایزه اسکار نامزد شده است.
نظر منتقدان: تاد مک کارتی منتقد مجله هالیوود ریپورتر نوشته است: “از همان ابتدای فیلم استیو کارل بیننده را کاملا جذب می کند، گو اینکه او با قدرتی جادویی شما را قانع می کند که شخصیتی که او با تمام جذابیت نقش او را ایفا می کند در حقیقت یک فرد نچسب است. ترکیب صدای نازک و کشدار او با لحظات مکرری از سکوت سنگین و گاه حرف زدن سریع، واقعا روی اعصاب بیننده تاثیر می گذارد.”
بردلی کوپر – تک تیرانداز آمریکایی
۴۰ ساله، آمریکایی
شخصیت او در فیلم: او نقش کریس کایل، یک تک تیرانداز سابق واحدهای کماندویی نیروی دریایی آمریکا، را ایفا می کند که در چهار دوره ماموریت در عراق بیش از هر تک تیرانداز دیگری در تاریخ نیروهای مسلح آمریکا هدف های خود را کشته است.
پیشینه در اسکار: این سومین باری است که بردلی کوپر برای جوایز اسکار نامزد می شود. در سال ۲۰۱۳ به خاطر فیلم دفترچه امیدبخش در بخش بهترین بازیگر مرد و در سال ۲۰۱۴ به خاطر فیلم کلاهبرداری آمریکایی در بخش بهترین بازیگر مرد نقش مکمل نامزد شد. اگر فیلم تک تیرانداز آمریکایی به کارگردانی کلینت ایستوود در اسکار امسال جایزه بهترین فیلم را دریافت کند، بردلی کوپر به عنوان یکی از تهیه کنندگان این فیلم صاحب اسکار خواهد شد.
نظر منتقدان: جاستین چنگ در مجله ورایتی نوشت: “موفقیت فیلم تک تیرانداز آمریکایی تا حد زیادی مدیون بازی کنترل شده اما بسیار تاثیر گذار بردلی کوپر است که بسیاری از پیامدهای ناگفته این داستان را به خوبی در چهره خسته از جنگ خود نشان می دهد. بردلی کوپر که برای ایفای این نقش حدود ۲۰ کیلو به وزن خود افزود، در آغاز داستان سرشار از روحیه و امید به بازگشت سریع به خانه است. اما به مرور به یک رنج و خودخوری خصوصی می غلتد که فقط افرادی که در جبهه ها جنگیده اند آن را می شناسند.”
بندیکت کامبربچ – بازی تقلید
۳۸ ساله، انگلیسی
شخصیت او در فیلم: او نقش یک ریاضی دان و از پیشگامان انفورماتیک (علم کامپیوتر) به نام آلن تورنیگ را ایفا می کند که در جریان جنگ جهانی دوم در شکستن رمز پیامهای محرمانه آلمان نازی موسوم به انیگما نقش مهمی داشت.
پیشینه در اسکار: این اولین باری است که بندیکت کامبربچ برای جوایز اسکار نامزد می شود.
نظر منتقدان: کیت میور در روزنامه بریتانیایی تایمز نوشت: “بندیکت کمبریچ با عاریه گرفتن از شخصیت شرلوک هولمز، نقش آلن تورینگ را به نحو بسیار ارزنده ای بازی می کند. شخصیتی که او از آلن تورینگ ارائه می دهد درست به اندازه سیستم رمز نویسی دولت آلمان نازی که او سعی دارد آن را کشف کند، مبهم و بسیار مکانیکی است. او یک فرد رنجیده ای است که رستگاری و شادی خود را فقط در قابل پیش بینی بودن روشهای به کارگیری اعداد می یابد.”
مایکل کیتون – بردمن
۶۳ ساله، آمریکایی
شخصیت او در فیلم: او نقش ریگان تامسون، بازیگر قدیمی فیلمهای اکشن و ابرقهرمانی، را ایفا می کند که امیدوار است شهرت گذشته و موقعیت تضعیف شده خود را با اجرای موفقیت آمیز نمایشی در سالن تئاتری در برادوی نیویورک احیا کند.
پیشینه در اسکار: این اولین باری است که این بازیگر باسابقه که حدود ۲۰ سال پیش نقش بتمن را بازی کرده بود، برای جایزه اسکار نامزد می شود.
نظر منتقدان: بتسی شارکی در روزنامه لس آنجلس تایمز نوشته: “این یکی از آن بازیهایی است که آنقدر حقیقی جلوه می کنند، چنان در لحظه تماشای آن تاثیر گذار و ترسناک به نظر می رسند و چنان به سادگی فانتزی را به واقعیت و واقعیت را به فانتزی بدل می کنند که واقعا به سختی می توان تصور کرد مایکل کیتون هیچگاه بتواند بازی بهتری ارائه دهد.”
ادی ردمین – تئوری همه چیز
۳۳ ساله، بریتانیایی
شخصیت او در فیلم: او نقش استیون هاوکینگ، فیزیکدان و کیهان شناس برجسته بریتانیایی، را ایفا می کند که یکی از کتابهای معروف و پرفروش او “تاریخچه زمان” است.
پیشینه در اسکار: این اولین باری است که ادی ردمین برای جوایز اسکار نامزد می شود.
نظرمنتقدان: کاترین شوارد در روزنامه بریتانیایی گاردین نوشت: “ادی ردمین در اوج بود، این یک هنرنمایی خارق العاده و حقیقتا عمیق و عاطفی بود که می توان آن را با بازی دانیل دی لوئیس در فیلم پای چپ من مقایسه کرد. بازی او در نقش استیون هاوکینگ با زاویه خاصی شروع می شود، شاید نحوه نگه داشتن عینک روی صورتش یا حرکت شانه ها، کاملا دقیق نباشد.”
“اما به مرور و در طول این فیلم دو ساعته او به شکلی این شخصیت دشوار را ارائه می کند که در آن واحد هم حقیقی و هم کمی متفاوت است. این بیشتر از بازیگری حرفه ای است و می توان آن را خزیدن در جلد شخصیت اصلی داستان توصیف کرد. نگاه کردن به تغییر حالت صورت و بدن او گاه حتی تکان دهنده و رنج آور است.
منبع: بی بی سی