دارن آرونوفسکی (Darren Aronofsky)، متولد 12فوریه، 1969، کارگردان فیلم، تهیه کننده و فیلمنامه نویس آمریکایی است. فیلم های او حاوی عناصر سورئال، ملودراماتیک و اغلب آزاردهنده هستند و از این رو بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. فیلم های آرونوفسکی اغلب موضوعاتی ترسناک روانشناختی و درام دارند.

آرونوفسکی در رشته فیلم سازی و انسان شناسی اجتماعی در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد و سپس در انستیتوی فیلم آمریکایی یا همان بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute) در رشته کارگردانی ادامه تحصیل داد. پس از تکمیل فیلمِ پایان نامه ارشد خود، یعنی فیلم «Supermarket Sweep» ، برنده جوایز متعددی در حوزه فیلم و سینما شد و تا مرحله نهایی جایزه ملی اسکار دانشجویی (National Student Academy Awards) نیز پیش رفت.

آرونوفسکی با فیلم بلند سورئالیستی روانشناختیِ «Pi» که در نوامبر سال 1997 فیلم برداری شد، پا به عرصه سینما گذاشت. این فیلم با بازی شان گولت و با بودجه اندک 60 هزار دلاری تولید و به مبلغ یک میلیون دلار به شرکت فیلمسازی آرتیسان اینترتینمنت (Artisan Entertainment) فروخته شد و بیش از 3 میلیون دلار فروش کلی داشت. دارن آرونوفسکی جایزه کارگردانی جشنواره فیلم ساندنس (Sundance Film Festival) سال 1998 را برای این فیلم از آن خود کرد و همچنین در بخش بهترین فیلمنامه اول برنده جایزه ایندیپندنت اسپیریت (Independent Spirit Awards) شد.

فیلم درام روانشناختی «Requiem for a Dream» دنباله ای بر فیلم «Pi» آرونوفسکی است و براساس رمانی به همین نام، اثر هوبرت سلبی جونیور، ساخته شده است. این فیلم نقدهای درخورتوجهی دریافت کرد و برای بازی الن برستین نامزد جایزه اسکار شد. فیلم «Requiem for a Dream» به جهت ماهیت واضح و پرجزئیات صحنه های متعددش و همچنین به خاطر نمایش سوءمصرف مواد مخدر جنجال زیادی به پا کرد و درنهایت بدون رتبه بندی منتشر شد.

دارن آرونوفسکی پس از نوشتن فیلمنامه یک فیلم ترسناک به نام «Below» و با موضوع جنگ جهانی دوم، شروع به تولید و ساخت سومین فیلم خود یعنی «The Fountain»  کرد. این فیلم یک درامِ علمی تخیلی فانتزی و رمانتیک است که نقدهای ضدونقیضی دریافت کرد و در گیشه عملکرد ضعیفی داشت، اما از آن زمان تاکنون طرفداران وفادار خود را پیدا کرده است.

چهارمین فیلم او، درام ورزشی «The Wrestler» ، با تحسین منتقدان مواجه شد و هر دو ستاره اصلی فیلم، میکی رورک و مریسا تومی، نامزد جایزه اسکار شدند. در سال 2010، پنجمین فیلم بلند او با نام «Black Swan» در ژانر ترسناک روانشناختی منتشر شد. این فیلم با تحسین مجدد منتقدان و تعریف و تمجید فراوان مواجه شد و نامزدی پنج جایزه اسکار، از جمله جایزه بهترین فیلم و جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرد؛ ناتالی پورتمن برای بازی در این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. علاوه بر این، آرونوفسکی به خاطر تلاش هایش در فیلم «Black Swan» نامزدی جایزه گلدن گلوب در بخش بهترین کارگردانی و نیز نامزدی جایزه انجمن کارگردانان آمریکا (Directors Guild of America) را دریافت کرد.

ششمین فیلم دارن آرونوفسکیبه نام «Noah» ، فیلمی حماسی با الهام از کتاب مقدس، در سال 2014 منتشر شد. فیلم «Noah» اولین فیلم آرونوفسکی بود که در هفته اول اکران خود، رتبه اول فروش را در گیشه کسب کرد. هفتمین فیلم او، فیلم ترسناک روانشناختی «Mother!» ، در سال 2017 منتشر شد و به محض اکران جنجال به پا کرد. علت این اختلاف نظر وجود تمثیلات انجیلی در این فیلم،  نمایش خشونت و تماشاچیانی بود که به دو قطب مخالف تقسیم شده بودند.

اطلاعات بیشتر شامل فیلم ها، جوایز و … را در صفحه IMDB او ببینید.

سبک کارگردانی دارن آرونوفسکی

دو فیلم اول آرونوفسکی، «Pi» و «Requiem for a Dream»، بودجه کمی داشتند و در ساخت آن ها از مونتاژهایی از نماهای بسیار کوتاه که با نام تکنیک هیپ هاپ مونتاژ نیز شناخته می شود، استفاده شد. یک فیلم متوسطِ 100 دقیقه ای از 600 تا 700 کات (برش) تشکیل شده است، در حالی که «Requiem for a Dream» شامل بیش از دو هزار کات است. از اسپلیت اسکرین (split screen) همراه با نماهای نزدیک به شدت بسته (extremely tight closeups) به طور گسترده استفاده شده است.

ازجمله شگردهای برجسته و مهم دارن آرونوفسکی در سبک کارگردانی می توان به این موارد اشاره کرد: تراولینگ شات های بلند (long tracking shots)، اعم از نماهایی که برای فیلم برداریِ آن ها باید یک دوربین به نام «Snorricam» را به کمک تجهیزات به بازیگر متصل کنند، و نیز فیلمبرداری زمان گریز که به آن مرور زمان یا تایم لپس (time-lapse photography) نیز گفته می شود. آرونوفسکی برای خلق حس انزوا و تنهایی اغلب به صورت تناوبی از نماهای بسیار نزدیک (extreme closeups) و نماهای بسیار دور (extreme wide shots) استفاده می کند.

آرونوفسکی در ساخت فیلم «The Fountain» استفاده از تصاویر تولیدشده با کامپیوتر را محدود کرد. به گفته هنریک فت، سوپروایزر جلوه های بصری شرکت لوک افکتس (Look Effects):

دارن خواسته و قصدش را از به حداقل رساندن استفاده از گرافیک های کامپیوتری به طور شفاف توضیح داده بود … و به نظر من نتیجه کار فوق العاده است.

او دو فیلم «The Wrestler» و «Black Swan» را به شیوه ای ماهرانه و موشکافانه کارگردانی کرد. در این دو فیلم استفاده از یک سبک کارگردانی که کمتر عاطفی باشد می تواند بازی و روایت ها را بهتر به نمایش بگذارد. آرونوفسکی هر دو فیلم «The Wrestler» و «Black Swan» را با یک پالت رنگ های خنثی و سبک تصاویر دانه دانه (Grainy style) فیلم برداری کرد.

مشارکت همکاران همیشگی آرونوفسکی؛ یعنی متیو لیباتیک به عنوان مدیر فیلمبرداری، اندرو ویزبلوم به عنوان تدوین گر و کلینت منسل به عنوان آهنگساز، بخشی از این سبکِ منسجم و یکپارچه را شامل می شود. موسیقی منسل اغلب یکی از عناصر مهم فیلم های دارن آرونوفسکی به حساب می آید.

تِم یا مضمون فیلم های آرونوفسکی

در فیلم «Pi» ارجاعات متعددی به ریاضیات و نظریه های ریاضی به چشم می خورد. دارن آرونوفسکی در مصاحبه ای در سال 1998 چند عامل تأثیرگذار بر روی فیلم «Pi» را تأیید کرد: «من طرفدار پروپاقرص کوروساوا و فلینی هستم. به نظرم به طور خاص در این فیلم، تأثیرات زیادی از رومن پولانسکی، تری گیلیام و یک کارگردان ژاپنی به نام شینیا سوکاموتو _او فیلم «Tetsuo: The Iron man» را کارگردانی کرد_ به چشم می‌خورد. سبک بصری دو فیلم «Pi» و «Requiem for a Dream» شباهت های بسیاری با فیلم «Tetsuo: The Iron man» دارد.

اکثر نقدها فیلم «Requiem for a Dream» را در ژانر «فیلم های مواد مخدر» و در کنار فیلم هایی همچون «The Basketball Diaries» ، «Trainspotting» ، «Spun» و «Fear and Loathing in Las Vegas» دسته بندی کردند. اما آرونوفسکی فیلم خود را در چهارچوب وسیع تری جای داد و گفت:

«فیلم «Requiem for a Dream» درمورد هروئین یا مواد مخدر نیست … داستان هری، تایرون و ماریون یک داستان هروئینی بسیار قدیمی و متعارف است. اما با گذاشتن آن در کنار داستان سارا ناگهان می گوییم «وای خدای من، ماده مخدر چیه؟» همان تک گویی درونی ای که در ذهن فردی که سعی دارد مواد را ترک کند، می گذرد، به طور مشابه، در ذهن فردی که قصد دارد سیگار را ترک کند و همچنین در ذهن کسی که سعی می کند غذا نخورد تا بتواند 20 پوند وزن کم کند نیز اتفاق می افتد. به عقیده من این ایده خیلی جذاب و شگفت انگیز است. به نظرم آمد که این ایده ای بود که در فیلم ها ندیده بودیم و می خواستم آن را به روی پرده سینما بیاورم.»

منطق خواب یک مضمون اصلی (درون مایه) دیگر است.

دارن آرونوفسکی طرح داستانی (plot) فیلم «The fountain» را همراه با دوست خود آری هندل ساخته و پرداخته است؛ درواقع آرونوفسکیِ کارگردان فیلمنامه را نوشت. در سال 1999، آرونوفسکی با تماشای فیلم «The Matrix» به این باور رسید که این فیلم ژانر علمی تخیلی را در حیطه سینما از نو تعریف کرد.

او تصمیم گرفت که یک فیلم علمی تخیلی بسازد که مانند «The Matrix» و فیلم های مشابه پیش از آن یعنی «Star Wars» و «2001: A Space Odyssey»، قلمروی جدیدی را کندوکاو کند. او می خواست از فیلم های علمی تخیلی با پلات های مبتنی بر تکنولوژی و علم پا را فراتر بگذارد.

آرونوفسکی در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو (Toronto International Film Festival) در مصاحبه ای با جیمز روکی عنوان کرد که ترانه «The Clown» ، که در سال 1957 از چارلز مینگس منتشر شد، عامل اصلی تأثیرگذار در فیلم «The Wrestler» بوده است و آن را ستایش کرد. این ترانه یک قطعه موسیقی بی کلام است به همراه یک شعر که از ابتدا تا انتهای موسیقی خوانده می شود. این شعر درمورد دلقکی است که به طور تصادفی به عطش خونخواهی جمعیت پی می برد و درنهایت در حین اجرای نمایش خودکشی می کند.

آرونوفسکی «Black Swan» را قطعه همراه و مکمل «The Wrestler» می داند، ترکیبی که یادآور یکی از پروژه های اولیه اش با موضوع یک رابطه عاشقانه میان یک کشتی گیر و بالرین است. او درنهایت با این تصور که کُشتی و باله «برای یک فیلم زیادی هستند» ، دنیای آن دو را از یکدیگر جدا کرد. دارن آرونوفسکی در مقایسه این دو فیلم می گوید:

برخی افراد کشتی را پست ترین هنر می دانند _تازه اگر آن را هنر به حساب بیاورند_ و برخی نیز باله را عالی ترین هنر تلقی می کنند. اما آنچه به نظر من شگفت انگیز می آمد  این بود که هر دو هنرمند در هر دو دنیا چقدر به یکدیگر شبیه هستند. هر دو برای ابراز وجود از بدن خود به نحوی شگفت انگیز استفاده می کنند.

ناتالی پورتمن به عنوان بازیگر فیلم «Black Swan» درخصوص ماهیت ترسناک روانشناختی این فیلم صحبت می کند و رنگمایه این فیلم را مشابه رنگمایه فیلم «Rosemary’s Baby» ساخته پولانسکی در سال 1968، می داند. این در حالی است که به گفته خود آرونوفسکی دو فیلم «Repulsion (1965)» و «The Tenant (1976)» ساخته پولانسکی «تأثیر قابل توجهی» بر روی فیلم نهایی داشتند. ونسان کسل بازیگر فیلم «Black Swan» نیز این فیلم را مشابه فیلم های آغازین پولانسکی می داند. به عقیده کسل فیلم «Black Swan» از فیلم های آلخاندور خودوروفسکی و کارهای اولیه دیوید کراننبرگ نیز تأثیر گرفته است.

فیلم شناسی دارن آرونوفسکی، مروری بر فیلم های او

در این بخش می خواهیم به معرفی فیلم های دارن آرونوفسکی بپردازیم و توضیح کوتاهی نیز برای آن ها نوشته ایم. حتما نقد و بررسی هر فیلم را در سایت بخوانید.

فیلم Pi (پی)

فیلم «Pi» یک فیلم آمریکایی با ژانر ترسناک روانشناختی به نویسندگی و کارگردانی دارن آرونوفسکی است و اولین فیلم بلند او در عرصه کارگردانی به حساب می آید. فیلم «Pi» بر روی اسلاید فیلم سیاه و سفید با تباین بالا (high-contrast) فیلم برداری شد و جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم ساندنس (Sundance Film Festival) سال 1998، جایزه بهترین فیلمنامه اول ایندیپندنت اسپیریت (Independent Spirit Awards) و جایزه گاتهام اوپن پالم (Gotham Open Palm Awards) را برای آرونوفسکی به ارمغان آورد.

عنوان فیلم به عدد ثابت پی در ریاضیات اشاره دارد. این فیلم به بررسی موضوعاتی همچون مذهب، عرفان و رابطه بین جهان و ریاضیات می پردازد.

داستان این فیلم که درمورد ریاضی دانی است که علاقه وسواس گونه ای به یافتن نظم کامل و پنهان موجود در جهان حقیقی دارد، تقابل دو ماهیت به ظاهر تطبیق ناپذیر را به تصویر می کشد: یعنی انسانیت ناقص و بی خردانه در مقابل دقت، نظم و قاعده مندی ریاضیات، خصوصاً در بحث نظریه اعداد.

فیلم Requiem for a Dream (مرثیه ای برای یک رویا)

فیلم «Requiem for a Dream» یک درام روانشناختی آمریکایی به کارگردانی دارن آرونوفسکی و نقش آفرینی الن برستین، جرد لتو، جنیفر کانلی و مارلون وینز است که در سال 2000 منتشر شد. این فیلم براساس رمانی به همین نام است که توسط هوبرت سلبی جونیور در سال 1987 نوشته شد. آرونوفسکی فیلمنامه «Requiem for a Dream» را به همراه نویسنده کتاب نوشت. این فیلم چهار شخصیتِ در بند اعتیاد را به تصویر می کشد و دگرگونی وضعیت جسمی و عاطفی آن ها را درنتیجه مصرف مواد مخدر نشان می دهد. اعتیاد آن ها باعث می شود که اسیر دنیای توهم و استیصال شوند. با پیشروی فیلم وضعیت هر یک از شخصیت ها رو به وخامت می رود و توهم بر واقعیت دنیای آن ها چیره می شود و به فاجعه می انجامد.

فیلم The Fountain (چشمه)

فیلم «The Fountain» یک درام آمریکایی رومانتیک و حماسی به نویسندگی و کارگردانی دارن آرونوفسکی و با نقش آفرینی هیو جکمن و ریچل وایس است که در سال 2006 منتشر شد. این فیلم با تلفیق عناصر فانتزی، تاریخی، روحانی و علمی تخیلی، سه خط داستانی را شامل می شود، داستان هایی در ارتباط با جاودانگی و از دست رفتن عشق های حاصل از آن و مردی که در پی جلوگیری از این سرنوشت در این دنیا یا ماورای آن تلاش می کند. جکمن و وایس در نقش مجموعه ای از شخصیت ها ظاهر می شوند که به واسطه عشق از آن سوی فضا و زمان به یکدیگر پیوند داده شده اند: یک کشورگشا و ملکه نگون بخت او، یک دانشمند امروزی و همسر مبتلا به سرطانش و یک جهانگرد غرق در سفری جهانی در کنار جلوه هایی از عشقِ از دست رفته اش. خطوط داستانی _که با استفاده از برش های تطبیقی (match cuts) و موتیف های بصریِ پرتکرار (visual motifs) درهم آمیخته اند_ بیانگر مضامین عشق و میرایی و اثر متقابل آن ها هستند.

فیلم The Wrestler (کشتی گیر)

فیلم «The Wrestler» یک درام آمریکایی ورزشی به کارگردانی دارن آرونوفسکی و نویسندگی رابرت سیگال است که در سال 2008 منتشر شد. میکی رورک، مریسا تومی و ایوان ریچل وود در این فیلم نقش آفرینی می کنند.

رورک نقش یک کشتی گیر حرفه ای پا به سن گذاشته را بازی می کند که علی رغم وضعیت سلامت رو به وخامتش و شهرت رو به افولش همچنان به مسابقه ادامه می دهد تا موفقیت دوران اوج خود در دهه 80 میلادی را با چنگ و دندان حفظ کند. او همچنین تلاش می کند تا رابطه خود را با دخترش، که اکنون با او غریبه شده است، التیام ببخشد و با یک زن رقاص وارد یک رابطه عاشقانه شود.

فیلم Black Swan (قوی سیاه)

فیلم «Black Swan» یک فیلم ترسناک روانشناختی آمریکایی به کارگردانی دارن آرونوفسکی است که در سال 2010 منتشر شد. مارک هیمن، جان مک لافلین و آندرس هاینز فیلمنامه آن را براساس یک داستان واقعی به نقل از هاینز نوشتند. ناتالی پورتمن، ونسان کسل، میلا کونیس، باربارا هرشی و وینونا رایدر در این فیلم نقش آفرینی می کنند. طرح داستانی (plot) این فیلم حول تهیه و تولید نمایش باله دریاچه قو اثر چایکوفسکی توسط انجمن باله شهر نیویورک می چرخد. برای تهیه این نمایش به یک بالرین احتیاج دارند که نقش قوی سفید بی گناه و آسیب پذیر را بازی کند. نینا (پورتمن) که یک رقصنده متعهد است برای این نقش کاملاً مناسب است. انجمن باله به یک قوی سیاه شرور و شهوت انگیز نیز احتیاج دارد؛ خصوصیاتی که یک رقیب جدید به نام لیلی (کونیس) بهتر می تواند به آن ها تجسم ببخشد. وقتی نینا به خودش می آید و متوجه می شود که در حال رقابت برای گرفتن نقش قوی سیاه است، به شدت تحت فشار قرار می گیرد و این امر سبب می شود که درک سست و شکننده خود از واقعیت را از دست بدهد و به ورطه جنون سقوط کند.

آرونوفسکی این فرضیه نمایشی را این گونه در فکر خود پروراند: او مشاهدات خود از اثر نمایشی دریاچه قو را با یک فیلمنامه نوشته نشده درمورد بازیگرهای ذخیره و ایده تسخیرشدن توسط یک همزاد، مشابه افسانه های مردمی حول موضوع همزادها، پیوند داد. به گفته آرونوفسکی، داستان همزاد «The Double» اثر فیودور داستایفسکی یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار بر فیلم «Black Swan» است. او همچنین «Black Swan» را قطعه همراه و مکمل «The Wrestler» می داند. هر دو فیلم شامل اجراهایی دشوار برای دو نوع متفاوت از هنر هستند. آرونوفسکی و پورتمن ابتدا در سال 2000 درمورد این پروژه با یکدیگر گفتگو کردند و پس از پیوستی کوتاه مدت به استودیو یونیورسال (Universal Studios) فیلم «Black Swan» در سال 2009 توسط کمپانی توزیع کننده فیلم فاکس سرچلایت پیکچرز (Fox Searchlight Pictures) در شهر نیویورک تولید شد. پیش از شروع فیلمبرداری پورتمن و کونیس چندین ماه آموزش رقص باله دیدند.

فیلم Noah (نوح)

فیلم «Noah» که در سال 2014 منتشر شد یک درام حماسی آمریکایی با محوریت کتاب مقدس است. دارن آرونوفسکی آن را کارگردانی کرده است. او و آری هندل به طور مشترک در نوشتن فیلمنامه با یکدیگر همکاری کردند. این فیلم با الهام از داستان کشتی نوح برگرفته از کتاب سفر پیدایش ساخته شده است. در این فیلم راسل کرو، در نقش نوح، در کنار جنیفر کانلی، اما واتسون، ری وینستون، لوگان لرمن، داگلاس بوث و آنتونی هاپکینز به نقش آفرینی پرداخته است.

فیلم «Noah» به طور کلی نقدهای مثبتی دریافت کرد و فروش جهانی آن بیش از 362 میلیون دلار بود. به این ترتیب تا به امروز پرفروش ترین فیلم آرونوفسکی به شمار می رود. این فیلم در زمینه کارگردانی و بازیگری مورد تحسین و ستایش قرار گرفت، اما جنجال بسیار زیادی به وجود آورد. این بحث و جدل عمدتاً به خاطر نبود تنوع نژادی در فیلم، وجود پیام های ملموس سیاسی در زمینه حمایت از محیط زیست و همچنین الهام گیری و استفاده گسترده از منابعی غیر از کتاب مقدس؛ مانند کتاب خنوخ، به پا شد. اکران این فیلم در چین به «دلایل مرتبط با مذهب» ممنوع شد. بسیاری از کشورهای مسلمان نیز فیلم «Noah» را به علت مغایرت با آموزش های دین اسلام ممنوع اعلام کردند.

فیلم Mother! (مادر!)

فیلم «Mother!» یک درام آمریکایی ترسناک روانشناسانه به کارگردانی دارن آرونوفسکی و با نقش آفرینی جنیفر لارنس، خاویر باردم، اد هریس و میشل فایفر است که در سال 2017 منتشر شد. طرح داستانی این فیلم درمورد زنی است که به همراه شوهرش در یک خانه ییلاقی زندگی آرامی دارد، اما این آرامش با ورود یک زوج مرموز مختل می شود.

فیلم «Mother!» در هفتادوچهارمین جشنواره بین المللی فیلم ونیز با هدف رقابت برای کسب جایزه شیر طلایی انتخاب شد و پنجم ماه سپتامبر سال 2017 در همین جشنواره اولین نمایش خود بر روی پرده را تجربه کرد. در پانزدهم سپتامبر سال 2017 توسط استودیوی تهیه و توزیع فیلم پارامونت پیکچرز (Paramount Pictures) در ایالات متحده آمریکا منتشر شد و در مقایسه با بودجه 30 میلیون دلاری اش فروش جهانی 44 میلیون دلاری داشت. با وجود اینکه به طور کلی نقدهای مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما به علت نمایش خشونت و همچنین تمثیلات انجیلی اش اختلاف نظر بسیاری به وجود آورد.

سال های نخستین زندگی و تحصیلات

و اما در آخر کمی هم در مورد زندگی شخصی و تحصیلات اون بدانیم. آرونوفسکی در بخش بروکلینِ شهر نیویورک به دنیا آمد. او فرزند دو معلم، شارلوت و آبراهام آرونوفسکی،  است و در محله منهتن بیچ واقع در بخش بروکلین بزرگ شده است. به گفته خودش: «با فرهنگ یهودی بزرگ شده ام، اما حضور معنوی در کنیسه‌ها بسیار کم بود. بیش تر یک مقوله فرهنگی بود. درمورد گرامیداشت تعطیلات مذهبی، آگاهی از این که از کجا آمده ایم، دانستن تاریخمان و ادای احترام به این حقیقت که مردم ما چه سختی هایی را پشت سر گذاشته اند.»

او از دبیرستان ادوارد آر. مورو (Edward R. Murrow) فارغ التحصیل شد. دارن یک خواهر به نام پَتی دارد که دوره دبیرستان خود را در یک مدرسه حرفه ای باله گذراند. والدین دارن اغلب او را برای تماشای اجراهای تئاتر برادوی می بردند، این موضوع علاقه تند و تیز او نسبت به صنعت سرگرمی را برانگیخت.

در طول دوران جوانی، ابتدا در سال 1985 در کنیا و بعد در سال 1986 در آلاسکا، به عنوان زیست شناس میدانی در دانشکده مطالعات میدانی آموزش دید. در کنیا علاقه خود به جانوران سمی را در مدرسه دنبال کرد. بعدها اشاره کرد: «دانشکده مطالعات میدانی دیدگاه و درک من را نسبت به دنیا تغییر داد.»

علاقه آرونوفسکی به طبیعت باعث شد تا اروپا و خاورمیانه را با یک کوله پشتی بر دوش زیر پا بگذارد. در سال 1987 با رشته انسان شناسی اجتماعی وارد دانشگاه هاروارد شد و در رشته فیلم سازی تحصیل کرد؛ او در سال 1991 از دانشگاه فارغ التحصیل شد.

آرونوفسکی حین تحصیل در دانشگاه هاروارد و پس از دوستی با دن شرکر، انیماتور بلندپرواز، و شان گولت، کسی که مدتی بعد در اولین فیلم آرونوفسکی یعنی «Pi» نقش آفرینی کرد، به طور جدی به سینما علاقه پیدا کرد. آرونوفسکی در حیطه سینما از اشخاصی مانند آکیرا کوروساوا، رومن پولانسکی، تری گیلیام، شینیا سوکاموتو، هوبرت سلبی جونیور، اسپایک لی، ساتوشی کن و جیم جارموش تأثیر گرفت.

فیلم پایان نامه ارشد دارن آرونوفسکی با نام «Supermarket Sweep» ، تا مرحله نهایی جوایز اسکار دانشجویان سال 1991 پیش رفت. در سال 1992 آرنوفسکی مدرک فوق لیسانس هنرهای زیبای خود را در رشته کارگردانی از کنسرواتوار ای.اف.آی (AFI Conservatory) دریافت کرد. از جمله همکلاسی های او در کنسرواتوار ای.اف.آی می توان به تاد فیلد، داگ الین، اسکات سیلور و مارک واترز اشاره کرد. آرونوفسکی برنده مدال فارغ التحصیل فرانکلین جی. شافنر (Franklin J. Schaffner Alumni Medal) از این مؤسسه شد.